Źródło

Nieodmiennie lubię i kibicuję komisarz Ninie Warwiłow. Do tej pory gdy miała jakimś cudem kilka dni wolnego i wyjeżdżała w góry to zawsze trafiała w centrum jakichś wydarzeń kryminalnych i wówczas jej urlop się kończył. Tym razem to góry ją wezwały, w postaci polecenia służbowego, w celu znalezienia mordercy młodego małżeństwa. Córka wyjechała z dziadkami, Nina całkowicie i swobodnie może oddać się śledztwu. A jej upór, intuicja, przenikliwość i umiejętność łączenia najcieńszych nitek w śledztwie bardzo się przyda. Nina jest w Rytowie, małej, górskiej wiosce gdzie wszyscy „sąsiedzi wiedzą jak kto siedzi”. To zamknięta społeczność, w której wszyscy milczą bojąc się narazić na ostracyzm i wykluczenie, nawet za cenę świadomości, że morderca może żyć i mieszkać między nimi. Nina umie poruszać się między góralami i w końcu udaje jej się dotrzeć ludzi, którzy powoli i z oporem ale odrobinę otworzyli wrota do tajemnic Rytowa. To wystarcza aby Nina połączyła kropki i w końcu, chociaż mocno ryzykownie, dotarła do mordercy. Żal mi Romy, która w wieku dwunastu lat zachowywała się już jak stara, zgorzkniała kobieta a nie dziecko. Niestety to życie ją do tego zmusiło. A rozwiązanie i zakończenie tej tragedii jest zaskakujące i trochę dołujące. Dlaczego? Sprawdźcie sami. Zabrakło mi także rozwiązania prywatnych spraw Niny. Może w kolejnej książce z cyklu coś się wyjaśni.

Jędrzej Pasierski znów mnie nie zawiódł. Kolejna książka z serii a nie widać spadku formy pisarskiej. Opisane z miłością Beskidy, ich niesamowity nastrój i powolnie narastające napięcie wyróżniają autora spośród masy pisarzy kryminałów. Drobne splątania stylistyczne można mu wybaczyć. Na plus trzeba dodać przejmujący wątek dziewczynki z DDA. Akcja nieśpieszna, lecz wciągająca. Do końca nie wiedziałam kto jest mordercą!

Początek nawet interesujący, ale im dalej w przysłowiowy las... tym było nudniej.

Bardzo dobry kryminał, wciągający, z zapętloną intrygą. Spodziewałam się, że Autor wodzi mnie jak tę ślepą Mańkę, ale akurat tego mordercy nie oczekiwałam:) Motyw był bardziej przejrzysty, ale samo rozwiązanie mnie zaskoczyło.

Po koszmarnych poprzednich częściach mamy nareszcie coś na poziomie. Czytałam z zainteresowaniem i nawet jeśli rozwiązanie tej historii jest tak zagmatwane i nieprawdopodobne jak tylko może być, to chyba i tak jest najlepsza książka w całej serii. Domyślam się, że autor będzie brnąć w to dalej... więc trzymam kciuki, żeby to nie był jednorazowy skok formy.