Zabij ich wszystkich

„Zabij ich wszystkich” jest kontynuacją przygód dwójki policjantów, których poznaliśmy w powieści „Sierpniowe kumaki”. Robert Ostaszewski napisał ją w duecie z nieżyjącą już Violettą Sajkiewicz. Książki można spokojnie czytać oddzielne.

Nadkomisarz Edmund Polański z katowickiej komendy, rodowity Krakowianin, ożeniony ze Ślązaczką – Beatą, którego teściowa ledwo toleruje cyt.: „Teściowa usłyszała i spojrzała na niego złym wzrokiem. Nie podjął wyzwania, wiedział, że nie ma szans jej przegadać. I tak przecież uważała go za skąpego gorola z Krakowa, który na dodatek zarabia w policji tyle, co wyliniały dachowiec z sosnowieckiego Kazimierza napłakał. Ach ta solidna górnicza pensja z bonusami w postaci trzynastek i czternastek…”, jest szefem zespołu, który prowadzi śledztwo w sprawie zabójstwa Stefana Wilka, portiera z Galerii Magiel.

Robert Ciszewski napisał ciekawy, śląski kryminał. Akcja nie mknie w nim, niczym porsche 200 km/h po autostradzie, ale wszystko toczy się swoim rytmem.

W intrygę kryminalną wplótł autentyczną postać malarza – prymitywisty, pochodzącego ze Śląska – Teofila Ociepki oraz pewną historię z czasów drugiej wojny światowej. Okrasił dużą dawką humoru i autoironii, stworzył ciekawe typy bohaterów – policjantów prowadzących śledztwo, panią prokurator Mrozowską, która działa na nerwy funkcjonariuszom, prominentnego polityka zamieszanego w zabójstwo, czy ciepło opisanych członków rodziny np. ojca kom...

"Zabij ich wszystkich" to moje pierwsze czytelnicze spotkanie z tym autorem. Dostajemy kryminał usytuowany na Śląsku w Katowicach, gdzie zostają znalezione zwłoki dozorcy galerii - Stefana Wilka. Nie jest to zwykłe zabójstwo, a wiele tropów zdaje się prowadzić do okultystycznej grupy malarzy. Ta hipoteza jest jedyną, którą posiadają śląscy policjanci z nadkomisarzem Edmundem Polańskim na czele. Dodatkową "gratką" są pewne dokumenty dotyczące zagłady dzieci w wojennych czasach. To co mnie przyciągnęło do tej książki to: sam tytuł, który wg mnie okazał się nieco tytułem "na wyrost", ciekawie skonstruowane postacie, z którymi nie spotkałam się do tej pory w tym gatunku, oraz śląski język. Podsumowując polecam!

Dawno nie czytałam tak słabej książki. Zupełnie mi nie podeszła. Na okładce było napisane, że jest to krwisty kryminał jakiego nie znamy, ale według mnie to książka schematyczna, w której akcja toczy się ślimaczym tempem. Ciężko się wkręcić w historię. Dużo opisów, mało dialogów przez co czyta się bardzo powoli. Opis interesujący, ale niestety się zawiodłam.