Za garść czerwońców

Dużo lepsza niż "Początki nieszczęść królestwa". Wartka akcja, dużo scen walki (może za dużo jednak), szpiegostwa i ogólnie awanturniczych akcentów. Tylko jedno mnie od Forysiowej prozy odrzuca. Otóż tak samo jak w "Początkach..." rzuca się w oczy, że przygniatająca większość postaci to postawne, wielkie chłopiska o nadludzkiej sile, a kobiety bez wyjątku są oślepiająco piękne i z miejsca myślą o tym, jakby tu zedrzeć Hirszowi pludry z tyłka. Kolejna ciekawostka: może pan Foryś ma taki fetysz, że nie akceptuje kobiet z niezbyt dużym biustem, ale po przeczytaniu dwóch jego książek dochodzę do właśnie takiego wniosku. "Bujne", "obfite", "pełne", ciężkie" piersi- tak często się to pojawia, że się robi doprawdy zabawnie. Nie dość że piękne i chętne, to jeszcze szczodrze przez naturę obdarzone- zupełnie jakby w tamtych czasach nie istniały brzydkie, szczerbate, płaskie czy oziębłe. Chociaż i tak jest lepiej niż w "Początkach.."- tam nadobne, biuściaste niewiasty oddawały się co kilka stron, hehehe. Do Jacka Komudy nadal mu brakuje sporo, ale "Za garść czerwońców" pozwala żywić nadzieję, że go dogoni.