Wojna światów

Przyznaję się bez bicia, że "Wojna światów" to tytuł, który dotychczas, kojarzył mi się tylko z ekranizacją Stevena Spielberga z 2005 roku. Kiedy przeglądałem zasoby Wydawnictwa Vesper, również trafiłem na ten tytuł, jednak coś mi się nie zgadzało. Tekst książki sięga przecież czasów z końca XIX wieku, więc ile może mieć wspólnego z ekranizacją o ponad sto lat młodszą? Jak się okazało, całkiem sporo, choć film był jedynie luźną interpretacją owego tekstu.

Wiek XIX zasłynął w historii astronomii rozwojem w metodach obserwacyjnych nieba. Pierwsze teleskopy, ciekawość sięgania coraz dalej, z coraz lepszym rozumieniem tego co się ogląda. Tak rodziła się między innymi potrzeba poznania planety Mars, jej budowy, struktury oraz ewentualnego istnienia inteligentnych istot. Herbert George Wells, ówczesny, brytyjski pisarz wykorzystał ten moment w swojej twórczości dając jednocześnie początek literaturze fantastycznej w apokaliptycznej wizji przyszłości. Wizji, w której nie jesteśmy sami.

Historię przedstawioną w książce, relacjonuje nieznany bliżej, główny bohater ¬– pisarz parający się tematyką filozoficzną. Herbert George Wells z jego pomocą odkrywa czytelnikowi część Królestwa Brytyjskiego z końca XIX wieku, kiedy to na drogach widać bryczki, dorożki, rzadziej automobile, a w eterze funkcjonuje łączność telegraficzna i depesze. Przechadzające się damy w obszernych sukniach i panowie w wysokich kapeluszach dodają swoistego charakteru temu obrazowi. To właśnie tut...

"Pewnego wieczoru - pierwszy z pocisków był już wtedy o niespełna dziesięć milionów mil od Ziemi - wyszedłem z żoną na przechadzkę. Niebo było wygwieżdżone i pokazywałem jej znaki Zodiaku, a potem Marsa, jasny punkcik wspinający się powoli coraz wyżej, ku zenitowi, punkcik, na który patrzyło w tej chwili tyle potężnych teleskopów. Noc była ciepła. [...] Wszystko tu wydawało się takie spokojne, takie bezpieczne".

A później przyleciały ufoludki i wszystko zepsuły.

Pewnej zwyczajnej nocy na ziemię spada niezidentyfikowany obiekt. Początkowo okoliczni mieszkańcy nie wydają się być tym faktem specjalnie zaniepokojeni, a nawet postanawiają wysłać poselstwo w celu przywitania przybyszów z obcej planety. Niestety, Marsjanie nie chcieli się z nimi zaprzyjaźnić...

"Wojna światów" H. G. Wellsa to klasyka powieści science fiction. Motyw ataku kosmitów na naszą planetę jest już przemielony na dziesiątki sposobów, więc opowiedziana w książce historia może wydawać się w pierwszej chwili bardzo prosta. Należy jednak sobie uświadomić, że "Wojna światów" została wydana w 1898 roku! Strzelania laserami z oczu nie będzie.

Książka napisana jest w taki sposób, że obcowanie z nią sprawiło mi dużą przyjemność.

"Wojna światów" to istotnie klasyka literatury s-f. Pozycja całkowicie warta przeczytania, chociażby po to, żeby zobaczyć Marsjan oczami pisarza z XIX w. Nasze pokolenie zwłaszcza po "Gwiezdnych wojnach" ma trochę inne wyobrażenie obcych cywilizacji i wojny międzygalaktycznej. Tak więc, Walles właściwym, człowiekowi swojej epoki, językiem opisuje historię "nie z tej ziemi". Naprawdę przyjemna lektura, a strach, chwilami panika, który towarzyszy głównemu bohaterowi, jest niemal odczytywana w subtelny, acz znaczący sposób przez czytelnika.

"Wojna światów" to absolutny klasyk w kanonie SF. Pierwsza tak wyrazista konfrontacja Ziemian z obcym zagrożeniem z kosmosu. A życie na Marsie do dziś jest poszukiwane. Może nie takie jak w powieści, ale....

klasyka zdecydowanie. Trzeba też zauważyć że jedna z niewielu książek (nie wliczając Lema) o kosmitach która nie jest groteskowa przez właśnie postacie pozaziemskie :)Polecam serdecznie

Przeczytałam i bardzo mi się podobała. Później oglądałam film i chyba jednak on bardziej mi przypadł do gustu ;]