“(...) kiedy głosem czystym jak poranna rosa śpiewała: "Kocha... nie kocha... Kocha!", obrywając przy tym płatki stokrotki.
Oczywiście śpiewała: "M'ama!, zgodnie z niezmienną i niekwestionowaną w świecie muzycznym zasadą, że niemiecki tekst francuskiej opery szwedzcy artyści winni oddawać w języku włoskim, po to aby anglojęzyczna publiczność lepiej ich mogła zrozumieć.”
“- M'ama... non m'ama... - śpiewała primadonna, wybuchając triumfującą miłością w finałowym "M'ama!". Przycisnąwszy ogołoconą stokrotkę do ust, wzniosła swe wielkie oczy ku zblazowanemu obliczu małego ciemnoskórego Fausta (...)”
“Nic nie mogło być w bardziej złym guście niż impertynencja nie w porę.”
“Członkowie ich świata żyli w atmosferze niewyraźnych implikacji i efemerycznych subtelności.”
“Był urodzonym dyletantem i bardziej wyrafinowane zadowolenie dawało mu oczekiwanie przyjemności niż jej urzeczywistnienie.”