Wiek niewinności recenzja

Mogłabym w zasadzie zakończyć swoją wypowiedź na stwierdzeniu, że „Wiek niewinności” to świetna powieść, która w pełni zasłużyła na nagrodę Pulitzera. Warto jednak napisać o niej więcej. Wiele osób wystosowuje zarzut, że w książce nie dzieje się zbyt wiele. Rzeczywiście, próżno tam szukać wartkiej akcji, jednak cała moc utworu skoncentrowana jest w emocjach, które targają bohaterami.

Newland Archer, młodzieniec zaręczony z May, naciska na szybki ślub. W ich życiu pojawia się jednak hrabina Ellen Olenska, kuzynka May, żona polskiego hrabiego, która porzuciła męża. Można sobie wyobrazić jakie zgorszenie wywołał jej powrót pośród konserwatywnej socjety Nowego Jorku. Newland od początku ofiarowuje hrabinie swoją pomoc, a także swoje przywiązanie.

Czytając „Wiek niewinności” warto też przyjrzeć się bohaterowi zbiorowemu – wspomnianej już amerykańskiej socjecie. Ludziom, może nie tyle szlachetnie urodzonym, co bogatym potomkom osadników. Wiodą oni dostatnie życie, które upływa im według ustalonych reguł, których złamanie wywołuje nie tylko skandal, ale i wykluczenie. Te duże rody, klany, dbają o swoje interesy i chronią swoich członków. W tym kontekście powieść jest świetnym obrazem życia w tamtych czasach. Bo obrazą byłoby „Wiek niewinności” nazwać romansem, którym zdecydowanie nie jest.

Życiem głównych bohaterów kierują konwenanse i jedynie Ellen zdaje się ich nie przestrzegać, dlatego też stoi trochę na uboczu. Newland zaś, zmęczony ciasnotą umysłową niektórych poglądów, chce żyć bardziej nowocześnie. Czy jednak jego bunt ma szansę powodzenia? Czy mimo wszystko nie jest ulepiony z tej samej gliny, co jego znajomi i rodzina? Czy poczucie odpowiedzialności za własne czyny wpłynie na jego decyzję? Wreszcie – ile jest warte słowo dane przez dżentelmena?

Czasem ciężko docenić klasykę, która pokazuje odległe czasy, gdy obowiązywały inne normy zachowań. Dla mnie „Wiek niewinności” jest nie tylko obrazem tamtych odległych lat, ale też powieścią pokazującą prawdziwą miłość – pełną wyrzeczeń i dojrzałą. Powieścią piękną i z głębokim przesłaniem.