Sobór Trydencki i reforma katolicka. Myśl polityczna reformacji i kontrreformacji

Choć autor nad wyraz skromnie zaznacza we Wstępie do niniejszej publikacji: „Nie będąc ani historykiem Kościoła, ani w ogóle historykiem, ani tym bardziej teologiem, lecz politologiem zajmującym się badaniem myśli politycznej i prawnej, zdecydowałem się przedstawić Trydent z perspektywy politologicznej” — to nawet czytelnik wyspecjalizowany w którejś z powyższych dyscyplin zanurzy się w lekturze książki z prawdziwą rozkoszą intelektualną i nie odczuje, by miała ona braki, które zdaje się sygnalizować skromne wyznanie autora.

Sobór Trydencki to bez wątpienia wydarzenie szczególne w dziejach Kościoła katolickiego. Jego Ojcom nie udało się co prawda uratować jedności chrześcijaństwa zachodniego — jak pamiętamy, Kościół wschodni zerwał z Rzymem już w XI w. i nigdy, mimo wielu prób podejmowanych na przestrzeni wieków, nie udało się choćby powrócić do stanu sprzed 1054 r. — ale niewątpliwie powstrzymał dalszy rozpad rzymskiego katolicyzmu, dokonał reform podnosząc poziom moralny duchowieństwa i pogłębił rozumienie Chrystusowego orędzia.