Skazaniec. Zawsze mnie kochaj

Nareszcie !!! autor w końcu zdradził tę wielką tajemnicę , na wyjawienie której czekałam ja i jak mniemam wielu innych czytelników opowieści o skazańcu Stefanie , Stanisławie Żabikowskim . Cała rzecz została opisana dokładnie i z detalami , czyli właśnie tak jak lubię . Wiecie co wam powiem ? Jestem wrogiem tak modnego ostatnio przeklinania bez umiaru , przez wszystkich i wszędzie , ale jak się dowiedziałam co się przytrafiło Ropuchowi , to nie upilnowałam sama siebie i wyrwało mi się bardzo emocjonalne '' ożeż Kur...wa '' . Potem oczywiście przytknęłam sobie dłoń do ust , ale słowo niecenzuralne już wyleciało....To świadczy dobitnie o tym jak wiele emocji wyzwoliła we mnie kolejna już piąta część historii o skazańcu . Ta część zaczyna się dokładnie w momencie zakończenia poprzedniej , jednak później '' skręca '' trochę w bok i stajemy się świadkami dzieciństwa i lat młodzieńczych Stanisława , aż do osadzenia go we Wronkach . Dzieciństwo nasz bohater spędził w Kaliszu na tak zwanych '' Czaszkach '' . Jak podaje Wikipedia '' Nazwa osiedla Czaszki pochodzi od cmentarza żydowskiego , usytuowanego na tym terenie w XII w. (zlikwidowanego w latach 1940–1944) ''. Za czasów dziecięcych Stanisława była to najbiedniejsza dzielnica Kalisza . Wychowywała go sama matka . Sporo jest o dzieciństwie Ropucha , o jego terminowaniu u stolarza , o tym jak poznał Agnieszkę , o jego kolechach Truflu i Pesteczce , których wspominał już w swojej opowieści , o Wiktorze Kozłowskim , który jak Ropuch g...