Skazaniec. Świat u stóp

Wiedziałam, że nadejdzie ten moment, a jednak wcale nie jestem gotowa na pożegnanie się z Ropuchem. Jak żyć bez czekania na kolejny tom, bez poganiania autora: "Krzysztof pisz szybciej! Jakie wakacje?! Czytelnicy czekają!Nie leniuchuj!" Będzie ciężko, a jednak wiem, że wszystko zostało już powiedziane, że nie należy czegoś ciągnąć na siłę. Autor też to wie.
Ostatni tom, to historia samotności, to historia Ropucha po odzyskaniu wolności, to próba życia w normalnym świecie. Wyobraźcie sobie, że spędziliście całe dorosłe życie za kratkami, żyliście według więziennego czasu, wszystko robiliście o określone godzinie: wstawaliście codziennie o tej samej porze, jedliście, kładliście się spać, i nagle możecie robić co chcecie, kiedy chcecie i z kim chcecie. Brzmi fajnie, co? Cóż, nie dla kogoś kto ma 90 lat i praktycznie nie zna normalnego życia. Nie ma rodziny, nie ma przyjaciół, nie ma nikogo, kto by wprowadził we współczesny świat. Aż mam ciarki na samą myśl.
Krzysztof Spadło zafundował mi przez te lata niezły roller coaster, będzie mi tego strasznie brakować. Zresztą w tym tomie również doprowadził mnie do białej gorączki. Mówię o dłuuugim posłowiu, w którym autor zaznajamia nas z historią powstania Skazańca i daje się nam, czytelnikom, lepiej poznać. Ale najpierw zrobi nas w balona 😂Kto już czytał, ten wie, inni dowiedzą się sami. Ja powiem tak, po przeczytaniu całości, szanuję Pana Spadło jeszcze bardziej. Ogrom pracy, jaki włożył, research, a to wszystko przeplatane po...

Świetne zakończenie niesamowitego cyklu. Bardzo ciekawa druga część odsłaniająca kulisy powstania książek jak i filmów.
Polecam!