Sekretna historia pana White'a

Dużo szumu o nic. Zarówno autor, jak i wydawnictwo ostrzega, by nie czytać "Sekretnej historii pana White'a" przed "Pacjentem", gdyż zdradza za dużo, mimo że dzieje się przed wydarzeniami z "Pacjenta". Dementuję tę informację. To opowiadanie może być spoilerem tylko dla tych, którzy nie przeczytali również opisu wydawniczego "Pacjenta". Trochę żałuję, że przeczytałam "Sekretną historię...". Wcześniej postrzegałam pana White'a jako tajemniczego, teraz jest zwykłym psycholem. Motywacja White'a, by zlikwidować prezydenta Stanów Zjednoczonych została wyjaśniona, ale jest prozaiczna. Pojawił się nowy antybohater, Generał, który teraz jawi się bardziej intrygująco niż pan White. Apetyt podkręca sam autor, pisząc w posłowiu, że pełny obraz czytelnik ujrzy dopiero po przeczytaniu całości Uniwersum Reina Roja, czyli "Pacjencie", "Bliźnie", trylogii "Antonia Scott" i trylogii "Todo Arde".

W tym samym dniu co “Pacjent” Juana Gómeza-Jurado na naszym rynku pojawiała się książeczka “Sekretna historia pana White'a” – piszę „książeczka”, bo liczy zaledwie sto stron i jest uzupełnieniem historii tytułowego bohatera, w której poznajemy kluczowe momenty z jego życia, te, które sprawiły, że stał się antagonistą całego uniwersum Reina Roja.

"Jestem inny. Jestem inny niż wszyscy."

Krótka, nieco ponad stustronicowa książka przybliża nam sylwetkę pana White'a, głównego antagonisty w uniwersum Reina Roja. Stanowi doskonałe uzupełnienie serii i nie dziwi mnie, że Wydawnictwo zdecydowało się wydać ją wraz z "Pacjentem". Jak czytamy na samym wstępie warto przeczytać ją w bezpośrednio po, bo zawiera elementy, które mogą ujawnić zbyt wiele, psując przyjemność z lektury.

Spoglądamy w krótkie migawki poszczególnych etapów życia White’a, począwszy od dzieciństwa i edukację po początki zbrodniczej działalności.

Podoba mi się, że każdy rozdział rozpoczyna się od podania miejsca i roku, co pozwala bez trudu uporządkować wydarzenia na osi czasu. White niczym wytrawny gracz, bez krzty empatii, pojawia się i bezlitośnie realizuje swój plan. Szkoda, że autor nie zdecydował się na rozwinięcie niektórych wątków, zwłaszcza tych dotyczących pierwszych zbrodni. Choć są pomysłowo opisane, pozostawiają jednak pewien niedosyt. Zaintrygowało mnie wprowadzenie nowej postaci; mam wrażenie, że ten wątek może w przyszłości rozwinąć się w interesujący sposób.