Perkalowy dybuk

Pan autor, jak widać ma dużo wspólnego z dobrym winem. Im dalej, tym przygody Drwęckiego, a literatura na wyższym poziomie. Tym razem trafiamy, wraz z nadkomisarzem, do zadymionej, szarej, błotnistej i dołującej Łodzi roku 1929 gdzie na ulicach grasuje kabalistyczny morderca z nietypową weapon of choice, skorumpowane są władze a Drwęcki stanowi swoiste curiosum ze stolicy. Akcja jest karkołomna, fabuła trzyma się kupy (może oprócz wątku ze śledztwem na Hipotecznej i bratem Markiem), szczegóły historyczne wiarygodne a wątki obyczajowe ograniczone do niezbędnego minimum ustępując pola kryminałowi pełną gębą. Jest w "Perkalowym Dybuku" kilka scen naprawdę bezbłędnych i zapadających w pamięć, jak choćby otwierająca książkę scena strzelaniny a'la Chicago czy scena z Frau Pasztelan, babcią Ireną i portretem pewnego znanego faszysty :-) Postacie również nie denerwują a raczej wzbudzają natychmiastową sympatię lub antypatię. Prym wiedzie tu, niewykorzystana aż do teraz postać prostackiego skurwysyna (dosłownie!) z wielką giwerą, czyli przodownika Maciewicza. Polecam!

Jak dla mnie najlepsza powieść z cyklu o Jerzym Drwęckim. Mała ilość babci Ireny i wujaszka Hiacyntusa, wpłynęła na szybkość i tempo akcji. Dobra intryga, ciekawi bohaterzy łódzkiej policji, stworzyli niezłą mieszankę. Ciekawy kryminał retro.