Faraon wampirów

"Ramzes przymknął oczy i marzył. Urzekło go piękno wampirzej ceremonii. Nigdy dotąd nie podejrzewał, że w ich egzystencji może kryć się tyle powabnego uroku. Przez opuszczone rzęsy książę już nie widział ogrodu, tylko powódź księżycowego światła, w którym stał. Delikatny, łagodny księżyc wydał mu się w tej chwili o wiele lepszy od parzącego i oślepiającego słońca. Blask księżyca był bardziej przyjazny, a jego czarne cienie i miłosne wyznania wampira fascynowały Ramzesa bardziej niż magia świątyni Hator." Konrad T. Lewandowski na bazie dziewiętnastowiecznej lektury stworzył wciągającą powieść fantastyczną. Oryginalny tekst „Faraona” Bolesława Prusa został skrócony o ponad połowę – pominięto m.in. XIX-wieczną dydaktykę społeczną. W zamian Lewandowski rozwinął wątki fantastyczne, rozpoczęte ale nie dokończone w dziele Prusa, m.in. konsekwencje klątwy rzuconej przez Dagona na Sarę, czy motyw córki Herhora. Wskutek wkroczenia na scenę wampirów nowe znaczenie zyskał również epizod zaćmienia słońca... Spowodowało to konieczność napisania nowego zakończenia i epilogu powieści. Ostatecznie powstała historia fantasy o zmaganiach wspólnego państwa ludzi i wampirów z asyryjskim imperium żywych trupów, nieuchronnym zmierzchu ludzkiej rasy oraz zaskakująco współczesnym przesłaniu…