Pamięć dla Heleny

W 1941 roku pod pozorem badań szesnastoletnia Helena wraz z dwójką przyrodniego rodzeństwa zostaje zabrana z rodzinnego domu. Niestety okazuje się, iż trafili do ośrodka Lebensborn gdzie Helena zostaje pomocą kuchenną, a jej rodzeństwo trafia do niemieckich rodzin. Dziewczyna na swoje nieszczęście wpada również w oko wysokiemu rangą oficerowi, którego żona nie może mieć dzieci. Mężczyzna postanawia, że właśnie Helena będzie matką jego dzieci. To również tam zakochuje się z wzajemnością w Viktorze młodym niemieckim kierowcy, który w obliczu klęski Niemiec i w obawie przed śmiercią pomaga Helenie uciec z ośrodka...

„Pamięć dla Heleny” to pełna emocji historia, która porusza od pierwszych stron. Autorka w swojej powieści poruszyła temat ośrodków Lebensborn o których nadal mówi się za mało. Przedstawia dramat porwanych dostatecznie aryjskich z wyglądu, a przy tym niczego nieświadomych dzieci, które wychowywane były na niemieckich obywateli. Zacierano wszelkie ślady ich pochodzenia. Fałszowano akty urodzenia, wszelkimi środkami zmuszano do „posłuszeństwa” i zapomnienia kim były. Nie wszystkie po wojnie wróciły do swoich rodzin, wiele z nich było nieświadomych swojego pochodzenia. Ale to tylko kropla w morzu ludzkiej tragedii zwłaszcza, że do końca nie jesteśmy w stanie ocenić jej ogromu. Widzimy również, iż kobiety postrzegane były nie jako ludzie ale inkubatory mające wydać na świat „idealne” dziecko. Autorka opisując historię Heleny pokazuje dramat rodziców, ich ro...

Człowiek w wirze wielkiej historii, naznaczony stratą, z którą nie jest w stanie pogodzić się do końca swych dni.

„Pamięć dla Heleny” to fikcyjna, choć stworzona w oparciu o prawdziwe wspomnienia historia wojennych i powojennych losów tytułowej Heleny i jej rodziny.

Ewa Formella, w swojej najnowszej powieści przybliża czytelnikowi temat ośrodków Lebensborn. Instytucji funkcjonujących w strukturach organizacyjnych SS, które pod płaszczykiem niesienia pomocy niezamężnym matkom i nieślubnym dzieciom, germanizowały odbierane rodzicom z okupowanych terenów maluchy oraz zmuszały młode, „czyste rasowo” kobiety do rodzenia dzieci funkcjonariuszom SS. To właśnie do jednego z takich ośrodków wraz z dwójką młodszego, przyrodniego rodzeństwa trafia nastoletnia Helena. To tutaj przeżywa najgorsze i najpiękniejsze chwile młodości; traci kontakt z rodzeństwem, odebrane zostają jej urodzone dla jednego z oficerów dzieci, ale także doświadcza pierwszej, odwzajemnionej, choć zakazanej miłości.

„Pamięć o Helenie” to powieść, w której przeszłość przeplata się z teraźniejszością. Wieloosobowa narracja daje pełny obraz losów nie tylko tytułowej bohaterki, ale także jej bliskich. Choć to literacka fikcja, Autorce udało się stworzyć wiarygodne postaci, których przeżycia angażują czytelnika emocjonalnie. Mimo, że książka dotyka trudnych, bolesnych tematów czyta się ją zaskakująco sprawnie. Podobało mi się, że Ewa Formella waży słowa, nie ocenia opisywanych sytuacji, zd...

1941 rok
Pod pretekstem badań Niemcy zabrali dwoje dzieci Antoniego, bliźnięta. Pojechała też jego najstarsza, nastoletnia córka, by się nimi opiekować.
Trafili do ośrodka Lebensborn. Dzieci zostały adoptowane przez niemieckie małżeństwa. Hela pracowała w kuchni.

2010 rok
Helena jest babcią Gabrieli, ale wciąż pamięta dzień, gdy cały jej świat się zawalił. Mieszkają w Zworkach.
Silvia też jest babcią, ale dopiero po śmierci rodziców dowiedziała się prawdy o swoim pochodzeniu. Mieszka z córką Reni i jej synkiem nad jeziorem Eibsee w Niemczech.
Viktor to dziewięćdziesięciolatek, uwielbiający swoją córkę i wnuczkę. Ciągle wspomina jednak swoją wielką młodzieńczą miłość - Helenę.

Historie życia bohaterów są tu podstawą opowieści. Chwile radosne, smutne, szczęśliwe i bolesne. To, co było dobre i to, co złe. To, o czym chce się pamiętać i to, o czym chciałoby się zapomnieć, a nie jest to proste.

Styl pisania autorki i tematyka sprawił, po raz kolejny, że miałam problem z oderwaniem się od czytania. Historia mnie pochłonęła. Byłam ciekawa jej zakończenia.
Dziękuję za odkrycie przede mną karty historii, której nie znałam.
Kolejna cudowna książka. Warto po nią sięgnąć. Mądra, wzruszająca, piękna i smutna zarazem. Prawdziwa.

Już dawno nie czytałam książki z wojną w tle, gdyż po ich przeczytaniu czułam się po prostu źle. Jednak ten tytuł i ten opis mocno mnie zainteresował ze względu na losy dzieci i ośrodek Lebensborn. W książce mamy dwie linie czasowe, jedna to rok 1941 a druga to czas teraźniejszy. Naszą główną bohaterką jest tytułowa Helena, która jedzie wraz se swoim przyrodnim rodzeństwem niby na badania właśnie do ośrodka Lebensborn. Zostaje rozdzielona i przydzielono ją do pracy w kuchni. Jej rodzeństwo trafia do rodzin niemieckich, a ona musi urodzić dziecko oficerowi niemieckiemu wysokiemu rangą. Dziewczyna widzi, że inne kobiety szczycą się tym, że są „wybrane”, natomiast ona tego nie może pojąć. Pewnego dnia zakochuje się w niemieckim kierowcy, niestety koniec wojny ich rozdziela. Czy los pozwoli im się odnaleźć?

Cóż to była za piękna książka, do tej pory oczy mi się szklą, kiedy o niej myślę. Wojna zbierała ogromne żniwo, to były ciężkie czasy. Autorka poruszyła ważny temat ośrodka, w którym kobiety rodziły dzieci, a następnie te dzieciaczki były wywożone do rodzin zastępczych niemieckich. W książce poznamy dawne czasy z perspektyw dwóch kochanków, dodatkowo ich rodziny pomimo nieubłaganego czasu pomagają im w tym. Bo jak każdy z nas wie nadzieja umiera ostatnia. Mamy tu sporo bohaterów ale oni są tu potrzebni, aby tę historię dobrze zrozumieć. Książka rozbiła mnie emocjonalnie, losy Heleny przeżywałam bardzo mocno. Wiele łez polało się przy czytaniu. Pojawiały się momen...

To moje kolejne spotkanie z twórczością autorki, poprzednie trzy książki Ewy, która czytałam bardzo mi się podobały, dlatego postanowiłam ponownie sięgnąć po historię spod jej pióra, tym razem padło na książkę "Pamięć dla Heleny", która jest to powieścią historyczną. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny co sprawia, że książkę czyta się niezwykle szybko. Ja przeczytałam ją w jeden wieczór i nie odłożyłam póki nie poznałam ostatniego zdania. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie bardzo autentycznie wykreowani, dlatego łatwo się z nimi w wielu kwestiach utożsamiać, nawet pomimo dzielących nas kilkudziesięciu lat i okoliczności. Autorka w niesamowicie realistyczny i pobudzający wyobraźnię sposób oddaje obraz tego co działo się w okresie II Wojny Światowej. Przyznam szczerze, że wcześniej nie słyszałam o Lebensborn, ale ogromnie zaintrygowała mnie ta instytucja i po przeczytaniu książki zaczęłam szukać w internecie jeszcze więcej informacji dotyczących tego "stowarzyszenia". To dla mnie niewyobrażalne i przerażające jednocześnie, że takie rzeczy działy się naprawdę. Bardzo współczuję kobietom, które musiały przechodzić tak trudne chwile. Pisarka porusza tutaj wiele ważnych, życiowych i ponadczasowych tematów, które wywołują w Czytelniku ogrom emocji! "Pamięć dla Heleny" to poruszająca, wartościowa i zmuszająca do refleksji historia, która zostanie w mojej pamięc...

Autor: Ewa Formella

Rok 1941 nie był łaskawy dla szesnastoletniej Heleny, która wraz z dwójką przyrodniego rodzeństwa zostaje zabrana z rodzinnego domu. Całą trójką trafiają do ośrodka Lebensborn, gdzie Helena zostaje pomocą kucharki, a jej młodsze rodzeństwo zostaje wysłane do niemieckich rodzin. Czy kobieta znajdzie swoje rodzeństwo? Co przytrafi jej się w ośrodku, gdzie mieszczą się kobiety zapłodnione przez niemieckich oficerów?

W tej książce pierwszy raz spotkałam się z placówką taką jak Lebensborn. Nigdy w żadnej historii nie natknęłam się na tematy związane z tymi ośrodkami. Co nieco słyszałam o zniemczaniu dzieci w tamtym okresie, ale nie wiedziałam za bardzo jak to wyglądało. Tutaj autorka pokazała mniej więcej jak to wyglądało i jak działała machina mająca „dostarczać” ludzi aryjskiej rasy.

Myślałam, że historia Heleny będzie trochę inaczej opowiedziana. Tutaj czasy, gdzie Helena trafiła do ośrodka są przedstawiane w wspomnieniach. Akcja w większości skupia się bardziej na roku 2012. Wszystko jest jednak bardzo ciekawe i dokładnie opisane.

Książkę pochłonęłam w kilka godzin. Fabuła wciąga od pierwszych stron. Zakończenie jest trochę rozczarowujące, ale ogólnie może być. Lektura jest warta przeczytania, a emocje które są odczuwane przez bohaterów, wciskają się w czytelnika udzielając się. Na sto procent sięgnę po inne dzieła Ewy.

Lubię książki historyczne. Lubię też sagi rodzinne, a ta książka to mieszanka obu tych elementów, spójna, realistyczna i, niestety, mocno przygnębiająca.

Helena to kobieta, której los nie oszczędzał. Młoda dziewczyna trafia do niebieckiego ośrodka Lebensborn, gdzie niemieccy oficerowie mogą "wybrać" matkę swoim dzieciom, odpowiednio wyglądającą kobietę, która ma tylko urodzić dziecko. Chcą tym samym dalej tworzyć idelaną rasę. Podziwiam autorkę za to, że tak prawdziwie, historycznie oddała realia tamtych czasów. Ale bardzo smutnych czasów. Mimo, że książka jest fikcją, to tak na prawdę taki okrutny los przydarzył się wielu kobietom.

Książka mimo tego, że mi się podobała, to ogromnie mnie przygnębiała. Mało tutaj radości, ciężko też nazwać tę powieść przyjemną. Jest to zapis ciężkiego losu, który spotkał wiele takich kobiet jak Helena. Mimo tego, warto przeczytać.