Naznaczeni błękitem

"Naznaczeni błękitem. Księga I" to początek Kronik Drugiego Kręgu. Nie jest zbyt pasjonującą lekturą, ale na bardzo nudne popołudnie nadaje się naprawdę dobrze. Napisana prostym, łatwym językiem, choć niektóre zdania czytać musiałam dwa razy, bo miałam wrażenie, jakby urwały się z choinki. Początek historii nie zachęca do jej dalszego poznania, lecz nie poddawałam się. Brnęłam na przód i z zadowoleniem stwierdziłam, że dalej książka się rozkręca, zaczyna robić się przyjemniejsza i nieco bardziej wciągająca. Z książek fantastycznych, które ostatnio czytałam, rzadko udało mi się wynieść jakieś wartości. W tej książce nie są one pokazane zbyt wyraźnie, ale Ci, którzy chcą i potrafią patrzeć głębiej, z pewnością je zauważą. Książka ta składa się z kilku długich rozdziałów i prawie każdy opowiada o innym bohaterze i jego przygodach. Dwa lub trzy ostatnie rozdziały jedynie nawiązują do tej samej postaci. Zupełnie inne przygody, inne postacie, lecz każda z nich ma w sobie coś, co warto wynieść i zapamiętać. Braterstwo, przywiązanie, przyjaźń, zaufanie. Oraz odnajdywanie swojej własnej osobowości. Postacie te muszą zmagać się ze swoimi talentami, doskonalić je, pracować nad tym, aby ich maga rozwinęła się i - co najważniejsze - pozostać wtedy sobą. Nie zmieniać się tylko dlatego, że mają coś, czego nie posiadają inny, zwykli ludzie. Jedna z postaci musi zmagać się z ciężką przeszłością, która nie daje o sobie zapomnieć. Przy tym traktowana jest inaczej ze względu na swój niecodzienny...