Czarne miecze

Solidne rzemiosło, ale zarazem nic porywającego. Bohaterowie nijacy, nie udało mi się z nimi zaprzyjaźnić a co za tym idzie martwić o ich losy, klimat dawnej Japonii ok, ale też za mało w tym było fantasy i w efekcie takie nie wiadomo co z tego wyszło - ni to fantastyka ni to powieść historyczna. Ciekawe sceny batalistyczne i dobra interpretacja Mariusza Bonaszewskiego jakoś dały radę utrzymać moją uwagę, ale raczej następne tomy sobie daruję i raczej wezmę się za Calvella.

"Czarne miecze" to niedługa, ale opisująca wiele wydarzeń powieść fantastyczna osadzona w Nipponie - krainie inspirowanej feudalną Japonią znaną z innej serii autora - "Zapisków stali".

Bohaterem z okładki jest tajemniczy Inu, Duch, który wiedzie żywot uciekiniera, dopóki pewien młody panicz nie oferuje mu pracy i służby do jakiej kiedyś nawykł. Rodzi się między nimi przyjaźń i specyficzna więź, którą śledziłam z dużym zainteresowaniem.

Mamy też tutaj dwa główne zwaśnione od lat klany, których daimyo wspinają się na wyżyny swojego sprytu i przenikliwości, by pogrążyć rywala. To jednak nie wszystko, z Zachodu nadciąga zagrożenie zupełnie innego typu...

Bardzo dobrze bawiłam się czytając tę opowieść, początek baaardzo przypominał mi inną serię - Takeshiego, lecz później poszło to w nieco innym kierunku, moim zdaniem na plus. Klimat tej książki jest bardzo fajnie zarysowany i miłośników azjatyckiego fantasy powinien urzec już od pierwszych stron.

Podobały mi się intrygi, spiski i dążenie do celu z determinacją, które tu występują, relacja przywódca klanu - spadkobierca również mnie ciekawiła. W treści jest dużo świetnie opisanych walk i potyczek.

W całości trochę zabrakło mi jednak emocji, opisywane wydarzenia były naprawdę mocne, ale mam wrażenie, że nie wybrzmiały na tyle wyraźnie jak by mogły.

"Czarne miecze" to bardzo dobra rozrywka w azjatyckim klimacie, czyta się bardzo przyjemnie i szybko, autor nie pozwala czytel...

Arkady Saulski po raz kolejny zabiera nas do świata Nipponu! Tym razem poznajemy ten świat, jeszcze sprzed najazdu Manduków.

"Czarne miecze" to pierwszy tom nowej serii "Droga Samotnego Psa", która niby jest cyklem odrębnym od "Zapisków stali", ale wiele wskazuje na to, że jest to bardziej prequel względem poprzedniej serii. Wskazuje na to postać Inu, który w Zapiskach był wiekową postacią poboczną, tutaj natomiast jest młodym bohaterem głównym. Ponadto, Mandukowie dopiero szykują się do najazdu na Nippon.

Przechodząc do recenzji "Czarnych mieczy", uważam że jest to naprawdę kawał dobrej literatury, a zważywszy, iż to dopiero początek serii to moje wymagania wobec następnych książek na pewno będą jeszcze wyższe.

Sama fabuła powieści może nie jest zbyt oryginalna, skupia się na walce rodów i ich daimyo, jednak autor bardzo dobrze przedstawia intrygi i sceny walki. Czytając wieczorami tę powieść, czułem się jakbym był w Nipponie, zdecydowanie czuć klimat tej krainy. Ani razu nie miałem sytuacji, abym nudził się podczas tej lektury. Wiele postaci na jest jednoznacznie dobrych czy złych, a ich motywy są zrozumiałe dla czytelnika.

Drobną wadą była dla mnie długość walk, które często trwały krótko. Co prawda, było to spowodowane umiejętnościami Ducha, ale zwłaszcza jedno starcie było dla mnie lekko rozczarowujące.

...