Materiał ludzki

Genialny thiller, mroczny i przerażający. Tom drugi jest jeszcze lepszy od pierwszego. Te psychologiczne szarady, ten wszechobecny niepokój, te niedopowiedzenia i kłamstwa... 
Komu można uwierzyć, że mówi prawdę? Kto tak naprawdę jest inspiratorem makabrycznych zabójstw. Agata Stec zaczyna tracić łuski przesłaniające jej realne spojrzenie... A tak ciężko uwierzyć w niektóre fakty.
Jaka jest rola Biernata? Do czego prowadzi terapia naczelnego psychologa Trójmiasta? Czy otaczają nas sami zdrajcy, sadyści i psychole?
Intryga doskonale poprowadzona, niesamowicie wciągająca, a duszny klimat powieści znakomicie dopełnia całości.
Uprzedzam, najlepiej zacząć czytanie, gdy już posiadamy całość trylogii, bo części są ściśle powiązane i strasznie denerwujące jest przerywanie rozgryzania tych gierek psychologicznych i czekania na kolejny tom:)

Przyszedł czas na drugą część trylogii z Agatą Stec w roli głównej pod tytule Materiał ludzki, który chciałem przeczytać i poznać dalsze losy bohaterów poprzedniej książki. Byłem ciekawy co tym razem autor zaproponuje, bo oczekiwałem na dobry kryminał jaki poprzednio dostałem. Dlatego nieco z obawami i nadzieją zabrałem się do czytania kolejnego tomu trylogii.
Agata Stec po udanym śledztwie w sprawie makabrycznych morderstw znów trafia przypadkowo na sprawę w jednej z miejscowości na Kaszubach, gdzie pomaga odnalezionej kobiecie w ujściu z życiem z położenia w jakim się znalazła. Pośród pola przytwierdzona do pala i oplatana rośliną za sprawą przypadku zostaje uratowana. Rusza śledztwo w sprawie makabrycznej zbrodni, która zaczyna prowadzić do odkrywania tajemnic mogących stanowić zagrożenie.

Autor tym razem swoją historie osadził w małej miejscowości skrywającej nie jeden sekret. Dobrym pomysłem było zaczęcie od mocniejszego akcentu już na samym początku, gdzie bohaterka ratuje uwięzioną w szczerym polu ofiarę. Rozpoczynając dochodzenie musi dać sobie radę z przytykami ze strony danego podwładnego, zakulisowymi grami wewnątrz policji i odkrywaniu sekretów mieszkańców jakie skrywają za zwyczajną twarzą. Każdy tutaj zna się z każdym i plotki rozchodzą się błyskawicznie. Do tego dochodzi policja w małym miasteczku, nieudolna, często zajęta zwykłymi sprawami z szefem posterunku próbującego dać sobie radę z popełnionym morderstwem na jego terenie. Jednak już pod...

Tom drugi "Boskiej Trylogii" zatytułowany "Materiał ludzki" rozpoczyna się równie spektakularnie, co jego poprzednik, bo od porwania samej pani komisarz. Jednak ta kobieta nie da sobie w kaszę dmuchać i bardzo szybko obezwładnia porywacza, który wywozi ją — dosłownie w pole, tam odnajduje zawieszone na palach kobiety zamienione w pieprzone pergole. Okazuje się, że jedna z nich wciąż żyje.

Muszę przyznać, że w tym szaleństwie jest metoda i bardzo podoba mi się nieokiełznana wyobraźnia Piotra Borlika. Rozwiązania fabularne serwuje odważnie i z rozmachem, a bohaterami swoich historii czyni nietuzinkowe i charakterne osobowości, od komisarz Stec, poczynając na wybitnie pokręconych umysłach złoczyńców, kończąc. Dla mnie najbardziej frapującą postacią pozostaje wciąż brat Agaty, Artur Kamiński — tajemniczy i nieprzenikniony psycholog, który zdaje się być ponad tym, co dobre i złe, a to drugie nieodmiennie go fascynuje. Oczywiście zakończenie sprawia, że w te pędy należy sięgnąć po część trzecią.

Drugi tom cyklu o Agacie Stec i Arturze Kamińskim nosi tytuł "Materiał ludzki". Jest to równocześnie środkowy tom nieźle pokręconej trylogii.

Po zakończeniu sprawy dotyczącej zbrodni dokonanej w Parku Oliwskim bez śladu znika główny świadek, Jacek, z którym Agata nawiązała dość bliską relację. Policjantka nie wie, co o tym wszystkim myśleć. Prowadzi poszukiwania mężczyzny, ale nawet przez myśl jej nie przejdzie, że Jacek znajduje się tak blisko. Powoli zaczyna również dostrzegać ciemną stronę własnego brata. W jej głowie rodzą się pewne podejrzenia, choć nie jest jej łatwo uwierzyć w to, że najbliższa osoba mogłaby być zła.

Artur w tym tomie wylądował jakby na drugim planie i może w sumie dobrze, bo zdecydowanie więcej działo się w niewielkiej wsi, w której tym razem toczy się akcja. Nie martwcie się jednak, on również nieźle tu namiesza. Agata przypadkowo natrafia na kolejną zbrodnię. Tym razem morderca wykorzystuje ludzi jako żywe (lub martwe) pergole. Dlaczego? Tego właśnie usiłuje dowiedzieć się pani komisarz, chociaż lokalna policja nie pomaga jej w śledztwie. Aspirant Paweł Wilk to dość śliski człowiek, któremu nie należy ufać. Coś z nim jest nie tak, tylko co? W co uwikłał się mężczyzna? Czy jego zachowanie jest powiązane z ciałami przymocowanymi do drewnianych pali ustawionych wśród pól?

Autor świetnie odmalował duszną atmosferę małej miejscowości, zmowę milczenia i manipulacje, którym poddawana jest Ag...

Agata Stec zostaje porwana i wywieziona w pole, na którym odnajduje ciała dwóch kobiet nabitych na pal. Jedna z nich jest przytomna i Agacie udaje się ją uratować. O wszystkim powiadamia swojego brata Artura. Agata zaczyna tajemne śledztwo. Chce ustalić kto zlecił jej porwanie...

Motyw mordercy od samego początku mnie bardzo zaintrygował. Wiadomo, że takim czubom wszystko w głowie siedzi, ale żeby z człowieka robić pergolę w środku pola i do tego wspomagać się miejscowym posterunkowym oraz praktycznie cała lokalną społecznością to już szczyt wszystkiego. Ręka rękę myje. I jeśli sobie pomyślisz, że to był jakiś początek głupiej gry, czy popis nowego mordercy, to będziesz w błędzie, bo ofiar jest znacznie więcej. W szczerym polu wiele da się ukryć... Jedyny świadek, czyli uratowana kobieta, pała zemstą do swojego oprawcy. Artur, który wziął ją pod swoje skrzydła ma dla niej niecodzienny sposób na wyrównanie sprawiedliwości. Razem z przetrzymywanym Jackiem - mordercą artystą. Pan Piotr pięknie wodził za nos jeśli chodzi o sprawcę całego zamieszania. O ile w pierwszej części rozgryzłam kto z kim i dlaczego, tak w tym tomie dałam się zrobić w bambuko jak Agata. Jedyne czego się kurczowo trzymałam to opisu "Stary" i gdy już byłam pewna kto nadziewa na pal ludzi, to zaraz jednak były kolejne poszlaki, które mówiły, że to jednak nie ten. Finał książki epicki, choć trochę smutny, zwłaszcza wtedy, gdy kogoś się polubi.

Zazwyczaj w seriach dzieje się tak, że druga...

Jest to druga część serii kryminalnej o Agacie Stec i tak jak pierwszy tom, ten również mi się nie podobał. Co prawda, główna bohaterka nie jest już irytująca, bo z jakiegoś - nie znanego czytelnikowi - powodu zmieniła swój charakter o 180° i stała się niezwykle spokojna. Zmniejszyła się też ilość męczących opisów wykwintnych dań przygotowanych przez jej brata.
.
Nie wiem, czy nie zauważyłam tego w pierwszym tomie, czy tam tego nie było, ale bardzo przeszkadzało mi to, że nikt, DOSŁOWNIE NIKT, nie odczuwa tu emocji związanych ze śmiercią. Ok, rozumiem policję czy osoby zamieszane w morderstwo, jednak dlaczego osoba, która straciła bliską sobie osobę, nie reaguje na to w żaden sposób?