Marzycielka z Ostendy

Urocza opowieść o niespełnionej, tajemniczej miłości .
Rękawiczce, która stanowi pamiątkę po minionym a nie przebrzmiałym uczuciu.
Zaskakujące zakończenie.
Książka, która zawiera jeszcze inne opowiadania, jak każda Schmitta , warta przeczytania.

Pięć twarzy miłości.

Opowieść o uczuciu, które nie umarło, choć drogi kochanków już dawno się rozeszły. O podejrzeniach, które doprowadziły do zbrodni. O pięknie, jakie dostrzegł ślepiec i uczuciu, które rozbudził w kobiecie do niej samej. O oczekiwaniu na coś, co może okazać się miłością lub śmiercią. Oraz historia, która wyróżnia się ze zbioru, bo mówi o niespodziewanie odkrytej sympatii do powieści i przyjaźni między kuzynostwem. Wciąż jest w jej obecna miłość, ale nie romantyczna i zdecydowanie w subtelniejszej formie.

Eric-Emmanuel Schmitt jest malarzem słowem. Z wyjątkowa wrażliwością kreśli historie o intrygujących bohaterach, których wnętrza pełne są kolorów, często tłumionych przez życie. Poświęca dużą uwagę plastycznym opisom krajobrazów, które już lata temu mnie ujęły i które wciąż rozbudzają we mnie wiele emocji. Nawet brzydkie bywa piękne, a piękne nigdy nie jest pozbawione głębi. Każdy drobny element kolejnych opowiadań zdaje się być na właściwym miejscu i wszystko jest takie... Przyjemne. Estetyczne. Komfortowe. A jednak budzi smutek i chwyta za serce. Potrafi też bawić.

Co ciekawe. Autor nie znajduje się w gronie moich literackich ulubieńców, a jednak za każdym razem odczuwam dzięki niemu wiele i doceniam piękno jego historii. Łapię za wszystko, co stworzył i co mam na wyciągnięcie ręki, a moje serce za każdym razem krzyczy, że jest to cudowna wyprawa do świata emocji. Najwyraźniej sama siebie już z przyzwyczajenia oszukuję, że ...

Marzycielka z Ostendy - cóż, prawda, w przeciwieństwie do kłamstwa, nie zawsze musi być prawdopodobna. Strzeżmy się aroganckich osądów, bo będzie nam potem bardzo głupio, zwłaszcza gdy nie sposób już przeprosić, że się nie wierzyło...

Zbrodnia doskonała - opowieść o niemożebnej głupocie ludzkiej. Babskiej dokładnie. Pozwolić się zatruć własnym lękom i frustracjom, karmić je, żyć nimi i przekierować na obiekt zupełnie temu niewinny... Kara adekwatna do okoliczności czynu.

Ozdrowienie - bardzo pozytywna, mimo szpitalnych okoliczności, opowieść o tym, jak krętymi ścieżkami można wydostać się spod wielkiej góry kompleksów i dotrzeć do samoakceptacji.

Kiepskie lektury - z początku zabawna i lekka, na koniec dramatyczna, opowieść o tym, jak brak otwartości na inność, będący przyczyną braku wiedzy o otaczającej rzeczywistości, skutkuje tragiczną w skutkach mylną jej interpretacją.

Kobieta z bukietem - żyjemy, póki mamy nadzieję, czy póki życia, póty nadziei... Tajemnica, odwieczna tajemnica...

"Marzycielka z Ostendy" to kolejna przeze mnie przeczytana książka tego autora.
Nie będę ukrywała, że jestem nim oczarowana. Autor pisze używając pięknego języka, po zdaniach płyniemy. Jesteśmy otuleni historią, wciągnięci bez reszty. Autor ma niebywały dar zainteresowania od pierwszych stron powieści. Emocjonalnie jesteśmy testowani przez autora.
Takie książki to ja chce czytać, po których myśli wciąg krążą wokół historii.
Tytułowa bohaterka zabiera nas w swój świat, opowiada historię swojego życia.
Czy to prawda czy fałsz?
Czy historia wydarzyła się naprawdę?
Czy to tylko fantazje schorowanej kobiety?
Marzycielka jest zbiorem pięciu opowiadań, które igrają z naszymi emocjami. Nie można ot tak ich przeczytać i zapomnieć. Autor wywołuje w nas refleksje, daje chwilę na zatrzymanie, przemyślenia, delikatnie wpycha w ramiona nostalgii, a może czegoś bliżej nie określonego.
Uwielbia pióro autora i tą niebywałą lekkość przekazu.

Rozczulająca, pełna pasji... czyta się lekko, tak jak wszystko do tej pory tego autora.

Opowiadania o miłości, ale głównie o tym, jak zaciera się świat fantazji ze światem realnym.