Martwe dusze

Mikołaj Gogol
8.1 /10
Ocena 8.1 na 10 możliwych
Na podstawie 41 ocen kanapowiczów
Martwe dusze
Lista autorów
Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie
8.1 /10
Ocena 8.1 na 10 możliwych
Na podstawie 41 ocen kanapowiczów

Opis

Martwe dusze (1842), powieść N. Gogola (część 1 powstała w latach 1836-1841, nad część 2 pracował Gogol w latach 1840-1852, zniszczył ją 10 dni przed śmiercią), która wyrosła z satyryczno-moralizatorskiej tradycji oświeceniowej (A.R. Lesage, H. Fielding), a groteskowy zamysł jej tematu podsunął Gogolowi A. Puszkin. Składa się z serii epizodów połączonych postacią obrotnego krętacza, prezentuje galerię oryginalnych typów - kłamców, skąpców, marnotrawców - reprezentantów ziemiaństwa, wypełniona jest groteskowymi opisami życia prowincji, między które wplata Gogol dygresje naznaczone przeświadczeniem o wspaniałym przeznaczeniu Rosji. Główny bohater, Cziczikow, pragnie wydobyć się z nędzy, by się wzbogacić wymyśla prosty sposób: w pańszczyźnianej Rosji do właściciela ziemskiego należały dusze chłopów, także tych, którzy już poumierali. Cziczikow postanawia zdobyć ?martwe? dusze, by na tej podstawie uchodzić za bogacza i właściciela ziemskiego, a tym samym wzbudzać zaufanie pożyczających pieniądze bankierów. Wydanie powieści w 1842 (po wielu trudach, których użyto, by zmylić cenzurę) wywołało liczne polemiki (W. Bielinski, K. Aksakow).
Tytuł oryginalny: Мёртвые души
Data wydania: 2008
ISBN: 978-83-7435-654-1, 9788374356541
Wydawnictwo: Zielona Sowa
Seria: Złota Seria [Zielona Sowa]
Nagrody: Nagroda Literacka Gdynia (Zwycięzca)
Stron: 216
Mamy 18 innych wydań tej książki

Autor

Mikołaj Gogol Mikołaj Gogol
Urodzony 19 marca 1809 roku w Federacji Rosyjskiej (Soroczyńce Wielkie)
Zasłynął jako autor komedii obyczajowych (Rewizor, Ożenek) i utworów o tematyce życia „małych ludzi” (Płaszcz, Nos). W swych satyrach często przedstawiał rosyjski system administracyjny, którego nieprawidłowości oceniał w kategoriach moralnych or...

Pozostałe książki:

Martwe dusze Opowieści niesamowite : groza i niesamowitość w prozie rosyjskiej XIX i początku XX w. Rewizor Rewizor Ożenek. Rewizor Szynel i inne opowiadania Duchy nocy świętojańskiej Nos Szynel Opowiadania petersburskie Opowieści niepokojące. Od Gogola do Bułhakowa Pamiętnik wariata Pokój na wieży. Opowieści wampiryczne Taras Bulba Wij Dziwne historie t. I Jarmark w Soroczyńcach Newski Prospekt Opowiadania Opowieści niesamowite. Literatura rosyjska. Tom 2 Portret Płaszcz Straszna wróżba. Rosyjska nowela fantastyczna pierwszej połowy XIX wieku Szynel. Opowiadania Czarna kura. Baśnie rosyjskie DEAD SOULS Kronos 3 (26)/2013 Maksymy i inwokacje Noc wigilijna Opowieść o kapitanie Kopiejkinie Opowieść o tym, jak Iwan Iwanowicz pokłócił się z Iwanem Nikiforowiczem Overcoat & Other Short Stories Pamiętnik szaleńca Poranek dygnitarza Powieści mniejsze / Ożenek Powóz Staroświeccy ziemianie The Government Inspector and Other Works Wybrane fragmenty korespondencji z przyjaciółmi Zaczarowane miejsce
Wszystkie książki Mikołaj Gogol

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

Ponadczasowa literatura

20.04.2020

Sięgnąłem ponownie po powieść Gogola, bo ukazało się nowe tłumaczenie, Wiktora Dłuskiego. Z tej okazji kłaniam się nisko wydawnictwu 'Znak' za ich znakomitą serię nowych przekładów klasyki: stare dzieła ożywają w nowych translacjach. Przestrzegam przy okazji przed tanim ebookiem opublikowanym przez Psychoskok, z masakrycznym przekładem Zygmunta Wi... Recenzja książki Martwe dusze

@almos@almos × 11

Rosyjski klasyk z najwyższej półki

13.01.2021

Oto zjawia się Cziczikow. Trudno powiedzieć kim jest, jaką ma profesję i w ogóle skąd pochodzi. Fizjonomia jego też jakaś nijaka: „niezbyt przystojny, ale i niebrzydki, ani nazbyt tłusty, ani nazbyt chudy, i ni stary, ale i niezbyt młody. I taki to „nijaki” Pan, zajechawszy do miasta N. (bliżej nieokreślonego ani wielkością, ani położeniem topogra... Recenzja książki Martwe dusze

Martwe dusze. Gogol – pisarze go nienawidzą

17.12.2022

Martwe dusze. Gogol – pisarze go nienawidzą Czy należy oceniać dzieło w kontekście epoki/otoczenia/innych dzieł? W pewnych przypadkach nawet trzeba - zwłaszcza, gdy chodzi o dzieła przełomowe, inne niż wszystko, co do tej pory napisano. Martwe dusze ukazały się w roku 1842 i nie jest to suchy, encyklopedyczny fakt, bo nie kronikarski obowiązek ka... Recenzja książki Martwe dusze

@Messer@Messer × 1

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@jatymyoni
2020-07-10
8 /10
Przeczytane Przyjemne i lekkie L. rosyjska Moje lektury

Nie mogąc spać, potraktowałam „Martwe dusze” jako środek nasenny. Nie był to dobry pomysł, rezultat był odwrotny, książka mnie wciągnęła i zainteresowała. Autor przedstawiając losy Cziczkowa, tworzy jakby misterną koronkę opisując krajobrazy, wsie, dwory i małe miasteczka Rosji. Cziczkow, jako narrator opowieści od czasu, do czasu snuje ciekawe dygresje i porównania. Głównymi jednak bohaterami są ludzie, dusze, czy martwe, czy żywe, to już czytelnik musi osądzić. Poprzez tych ludzi, od prostych chłopów, po znamienitych obywateli miasteczka N. pragnie pokazać „niezmierne bogactwo rosyjskiego ducha”. Patrzy jednak na tego ducha trzeźwym okiem, widząc wszystkie zalety, ale też piętnując wszystkie wady. Jednak podchodzi do tego z miłością, humorem i żartem. Książka aż skrzy się od humoru, który mnie bardzo odpowiada. Śledząc losy bohatera uśmiech nie schodził mi z ust. Kończy się pytaniem: „Rosjo, dokądże pędzisz, daj odpowiedź”. Tą odpowiedź my znamy.
Zaciekawiło mnie w nocie, że przekład Władysława Broniewskiego ( ten przekład czytałam) dopiero w roku 1954 został wydany po raz pierwszy w pierwotnej, nieocenzurowanej wersji. Dlaczego był cenzurowany i co wycinali?
Zaliczam ją do swoich obowiązkowych lektur.

× 8 | link |
@frodo
2008-05-10
10 /10
Przeczytane Rosyjska XIX i XX wiek

Zawsze świetnie się bawię czytając przygody Cziczikowa. Świetna satyra i nieprzemijająca w swej ocenie świata.

× 2 | link |
@Da-Nutka
@Da-Nutka
2009-08-12
10 /10
Przeczytane

Wiele odniesień do współczesności. Wspaniała!

| link |
@Madison
2023-05-21
9 /10
Przeczytane
@panna.zorza
@panna.zorza
2023-01-23
7 /10
Przeczytane Pod strzechą
@Messer
@Messer
2022-12-17
10 /10
@Elwira
2022-11-08
10 /10
Przeczytane Norweski Klub Książki
@sun
2023-04-21
10 /10
Przeczytane Dostałam w prezencie :)
MG
@mgaz
2022-07-17
7 /10
Przeczytane
@PonuryDziadyga
@PonuryDziadyga
2021-12-28
7 /10
Przeczytane 2020
@Klementynka
2021-11-03
7 /10
Przeczytane klasyka literatura rosyjska moja bilioteczka
@DZIKA_BESTIA
2021-07-10
9 /10
Przeczytane różne zagraniczne
@Antoniowka
2021-03-02
7 /10
Przeczytane
@piaty
2021-03-11
10 /10
Przeczytane
@aga.kusi_poczta.fm
2021-01-13
9 /10
Przeczytane
Zaloguj się aby zobaczyć więcej

Cytaty z książki

Ten jest mądry, kto nie brzydzi się żadnym charakterem, ale utkwiwszy w nim badawczy wzrok, przenika go aż do najpierwotniejszych przyczyn.
Jeden tam tylko jest porządny człowiek: prokurator; ale i ten, prawdę mówiąc, świnia.
Wiedzą serca i mądra znajomością życia odezwie się słowo Brytyjczyka, lekką elegancją błyśnie i rozleci się niedługo wieczne słowo Francuza, przemyślnie wynajdzie swoje nie każdemu dostępne, mądro-chuderlawe słowo Niemiec, ale nie ma słowa, które byłoby tak zamaszyste, chwackie, tak by się wyrywało spod samego serca, tak by kipiało i żywo trzepotało, jak celnie wypowiedziane słowo rosyjskie.
Po podróży czuł silne zmęczenie. Zamówiwszy jak najlżejszą kolację, złożoną tylko z prosiątka, zaraz się rozebrał, schował pod kołdrę i zasnął mocno, zasnął głęboko, zasnął cudownie, tak jak śpią tylko szczęśliwcy, którzy nie znają ani hemoroidów, ani pcheł, ani nazbyt wielkich zdolności umysłowych.
Wszystkim damom zupełnie się nie spodobało takie zachowanie Cziczikowa. Jedna z nich specjalnie przeszła koło niego, aby dać mu to zauważyć, i nawet dość niedbale zaczepiła blondynkę grubym fortugałem swojej sukni, a szarfą, która powiewała wokół jej ramion, zadysponowała tak, że jej końcem przejechała blondynce po twarzy. Jednocześnie za jego plecami z pewnych damskich ust wionęła razem z zapachem fiołków dosyć ostra i zjadliwa uwaga. Ale Cziczikow albo rzeczywiście tego nie usłyszał, albo udał, że nie słyszy, lecz nie było to dobre, ze zdaniem dam należy się bowiem liczyć. On też żałowal tego, już potem, czyli za późno.
Dodaj cytat
© 2007 - 2024 nakanapie.pl