Łamacz dusz

Mianem " Łamacza dusz " nazwany jest bezwzględny przestępca który zamyka we własnym ciele żyjące wciąż kobiety pozostawiając przy nich zagadkowe informacje. Rozwiązanie ich może doprowadzić do uratowania życia ofiarom.

Początek powieści zapowiadał ciekawą historię. Niestety, sposób jaki autor przyjął kontynuując i rozbudowując fabułę trochę mu nie wyszedł. Zagmatwał akcje. Czasami czułam zagubienie i zmęczenie spowodowane powtórkami. Książka zyskała trochę na końcu. Niespodziewane rozstrzygnięcie. Osoba która okazała się Łamaczem dusz była poza moimi podejżeniami. Podobało mi się również subtelne połączenie z poprzednią powieścią pt " Terapia ". Kontynuacja ale nie zobowiązująca.

To moje pierwsze spotkanie z autorem i raczej nie ostatnie. Muszę przyznać, że książka bardzo przypadła mi do gustu - zdecydowanie są to moje klimaty.

Świetny główny motyw z "eksperymentem" - bardzo mi się spodobał ten zamysł autora, możemy się poczuć tak, jakbyśmy także my brali w nim udział.

Historia ciekawa, wciągająca, jednak czasami akcje dzieją się tak szybko, że mam wrażenie, że trochę jest to opisane nieco chaotycznie.
W dodatku rozwiązanie nie jest takie łatwe wręcz ciężko było przewidzieć takie zakończenie.
Ponadto możemy się dowiedzieć wiele ciekawych rzeczy podczas lektury:)

Polecam!:)

Dla tej książki zarwałam pół nocy. Tak mnie wciągnęła, że nie potrafiłam już przestać. Niepokojąca, wciskająca w fotel. Jak dla mnie rewelacyjny thriller, godny dobrego weekendu czy długiego wieczoru. Przenosi nas do kliniki, w której dzieją się dziwne rzeczy. Gdy dochodzi do morderstwa, sprawy przybierają inny obrót. O co w tym wszystkim chodzi i dlaczego ktoś morduje? Zachwycająca, angażująca, doskonała. Nie zawiedziesz się.

❗TW: przemoc, krew, śmierci, pożar

Była to chyba książka autora, która najmniej mi się podobała, mimo że wcale taka słaba nie była.

Zainteresował mnie motyw eksperymentu/badania, w którym uczestnicy musieli przeczytać zapis sprawy tytułowego ,,Łamacza dusz" sprzed kilku(dziesięciu?) lat. Nie znali celu i nie mogli zrezygnować przed skończeniem. Niestety to, co miało być plusem, dla mnie było męczące. Przez te 300 stron miałam poczucie, że czytam jakieś akta (niczym teksty na studia) i one do niczego nie prowadzą.

Sama historia ,,Łamacza dusz" była brutalna i zagadkowa. W końcu, jak zabić kogoś tak, żeby nadal żył? Do tego zagadki pozostawione na kartkach; szpital psychiatryczny, z którego nie da się wyjść, a w którym przebywa morderca; walka o życie, dużo walki o życie; no i pacjent, który utracił pamięć - to wszystko brzmi świetnie i jestem pewna, że ta książka znajdzie wielu zwolenników, bo naprawdę wzbudza emocje, ale ja nie jestem jednym z nich.

I zakończenie. Tego przedstawionego w aktach się nie domyśliłam, ale było tak odklejone (i wydaje mi się, że niezgodne z faktami *więcej w spojlerach*), że czytając myślałam tylko o tym, że to nie miało sensu. Tego spoza akt, w teraźniejszości, domyśliłam się gdzieś na początku. Więc podsumowując, rozwiązania mnie zawiodły.

❗ SPOJLERY❗
* Rozwiązanie dotyczyło tego, że te ofiary zostały zahipnotyzowane i dlatego nie mogły się ruszać, mówić. Z tego co pamiętam chyba była też osob...