Ida sierpniowa

Przygody kolejnej z sióstr Borejko, Idy, czytałam zawsze z dużą przyjemnością. Szalona dziewczyna zbuntowała się przeciwko wyzyskowi swej osoby, jakiemu oddawała się jej rodzina i uciekła z wakacji nad jeziorem. Nie przewidziała jednak takich komplikacji jak brak funduszy na jedzenie i dokuczająca samotność. Aby zaradzić obydwu niedogodnościom, sprytna Ida zatrudnia się jako dama do towarzystwa u pewnego starszego pana. A to dopiero początek jej perypetii, z którymi będziemy mieli przyjemność zapoznać się w tej części.

Jako dziecko podobało mi się w tej książce wszystko. Teraz, jako dorosła osoba, mam kilka zastrzeżeń. Chodzi mi głównie o chorobę, którą autorka "uraczyła" jedną z postaci - dokładniej mówiąc o dysplazję włóknistą (dysplasia fibrosa). Miałam wątpliwą przyjemność odpowiadania z tego zagadnienia na egzaminie dyplomowym z chirurgii szczękowo-twarzowej. Autorka lekko naciągnęła fakty do potrzeb książki (operacje modelujące wykonuje się i owszem, ale u osób, które zakończyły wzrost, u chłopców może to trwać trochę dłużej niż do 18 roku życia). To jednak taka mała nieścisłość, że można wybaczyć.

Z książki jednak również wynikało, że to choroba o zagrożeniu porównywalnym do kataru ("A więc to naprawdę coś groźnego. [...] -Ale proszę pana, proszę pana, nic podobnego! Upewniłam się dwa razy. Wszystko to fraszka. [...] Że to rzeczywiście dysplasia fibrosa. Tak jak mówiłam, w pełni uleczalna."). Ja nie powiedziałabym o chorobie, w której istnieje ryzyko ...

Wielokrotnie zastanawiałam się, którą książkę z serii Jeżycjada lubię najbardziej... Być może jest to "Ida sierpniowa", ale równie dobrze może to być "Tygrys i róża", "Nutria i nerwus", "Imieniny" alby "Język Trolli"... a może "Córka Robrojka"... nie umiem na to pytanie sama sobie odpowiedzieć :) ale pewnie nie o to tutaj chodzi, wszystkie książki Pani Musierowicz są przepiękne i wracam do nich ciągle

Och, a ja strasznie lubię te książkę, chyba momentami się tak czułam dokładnie jak taka zakompleksiona Ida. Co zrobić z rękami, jak się nie garbić, twarz zasłonięta włosami... koszmar młodości, ale w książce znajduje się na to rada. A co się potem robi z Idy? Zawsze mi trochę szkoda, że nie było innej książki o niej (tak bardziej). No ale limit jest - jedna książka, jedna bohaterka główna.

ehh kocham jeżycjadę , ale tylką tą starszą. Nowsze książki pani M. też są fajne , ale brakuje im TEGO klimatu jaki był w popszednich książkach . Najlepiej jest tak do Kalamburki. Czekam jednak z niecierpliwośćią na nową jej książkę , która powinna się już jakiś czas temu pojawić , a tu ani widu ani słychu. Tak więc droga pani M. pośpiesz się z tą książką ! ;)

Na początku wydawało mi się, że nie ścierpię Idy za jej kaprysy, egoizm i ciągłe histerie. A jednak dostrzegłam w tym dziewczęciu... dziewczę, zwykłego człowieka. Jej problemy stały się nagle moimi problemami, gdyż tak jak ona cierpię na kilka poważnych kompleksów. Jednak po tej książce, mam nadzieję, że wiele dziewczyn dostrzeże w sobie piękno ;)

Z pewnością nie żałuje czasu spędzonego nad książkami Pani Musierowicz, są wyjątkowe i czyta się je w mgnieniu oka. Ida Sierpniowa to kolejna moja ulubiona pozycja z tej serii i mam nadzieję nie ostatnia. Dużym plusem w tej książce jest jej klimat, który bardzo mocno kojarzy mi się z moim dzieciństwem. Gorąco polecam nie tylko jako lekturę! :-D

Jak cała Jeżycjada - wspaniała, pogodna, dowcipna. Uważam, że nie tylko dla dorastających dziewcząt. Ja odkryłam Musierowicz "troszkę później", ale teraz mogę ją "jeść łyżkami". Czytajcie Musierowicz nie tylko jak świeci słońce ale też gdy pada deszcz (i bynajmniej nie chodzi mi o pogodę).

"Ida sierpniowa" nie należy do moich ulubionych części "Jeżycjady", ale warto ją przeczytać. Może na mój stosunek do tej książki wpływa deszczowa pogoda w książce? Myślę, że to też sprawa zakompleksionej Idusi. Nie lubię takich użalających się nad swoim wyglądem osób.

Jeżycjada kojarzy mi sie z czasów, gdy byłam nastolatką... swietna seria... ida była jedna z moich ulubionych części... moze dlatego, ze kojarzyła mi sie z wakacjami.... jeszcze Pulpecja.... moje ulubione siostry Borejko:)

Kocham Jeżycjadę, choc "Czarnej polewki" nie mogłam strawic na początku... "Ida..." cudowna! Nie mam pojęcia ile razy ją czytałam, aktualnie jest po prostu w opłakanym stanie... Jednak uwielbiam ją bezgranicznie!

Idę przeczytałam 3 razy i za każdym razem uśmiecham się tak samo szeroko sięgając po nią. Małgorzata Musierowicz jest mistrzynią. Obok Kwiatu Kalafiora czy Pulpecji pozostanie moją ulubioną z serii :)

tak ida sierp. jest bardzo przyjemną lekturką przy której można się pośmiać, zachwycić, przemyśleć pewne sprawy i wzruszyć się... Absolutnie niesamowita książka jak i inne autorstwa M. Musierowicz:)

Jedna z moich ulubionych książek autorstwa Małgorzaty Musierowicz. Ciekawie została opisana postać głównej bohaterki - Idy. Przyjemnie się czyta, ale wadą jest to, że była dla mnie mało śmieszna.

Muszę przyznać, że książki Małgorzaty Musierowicz miło i przyjemnie się czyta. Razem z herbatą na kanapie oraz pod kocykiem tworzą idealny zestaw na te, ostatnio, zimowe dni. Polecam:)