Laureat Nagrody im. Jana Michalskiego.
Powieść, dzięki której Georgi Gospodinow znalazł się w gronie najciekawszych pisarzy współczesnej Europy.
Jest najpewniej rok 1925. Dwunastoletni chłopiec po raz pierwszy sam trafia na jarmark. W spoconej dłoni trzyma piątaka, którego dał mu ojciec. Wszystkie pieniądze oddaje przy wejściu do jednego z namiotów, by zobaczyć stwora, którego naganiacz nazywa Minotaurem. Przez kolejnych sześć miesięcy chłopiec nie jest w stanie wykrztusić słowa…
Tak zaczyna się historia przez którą – niczym mitycznym labiryntem – bohater prowadzi czytelnika, zmieniając czasy i perspektywy swojej opowieści. Dzieje wielopokoleniowej rodziny wpisują się w niej w losy Europy Środkowo-Wschodniej, a nad wszystkim metaforycznie unosi się postać greckiego Minotaura.
Fizyka smutku wciąga czytelnika siłą opowieści, przemyślaną konstrukcją i empatią, z jaką autor traktuje zarówno swoich bohaterów, jak i mitologicznego potwora.
Fizyka smutku
Georgi Gospodinow
8.2
/10
Ocena 8.2 na 10 możliwych
Na podstawie 9 ocen kanapowiczów
Na podstawie 9 ocen kanapowiczów
/17c65fac-e4f7-4d7b-90a0-496d7134de9c/n/fizyka-smutku)
Lista autorów
Popraw tę książkę
|
Dodaj inne wydanie
8.2
/10
Ocena 8.2 na 10 możliwych
Na podstawie 9 ocen kanapowiczów
Na podstawie 9 ocen kanapowiczów
Opis
Tytuł oryginalny: Fizika na tagata
Data wydania: 2018-09-12
ISBN: 978-83-08-06544-0, 9788308065440
Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie
Nagrody:
Literacka Nagroda Europy Środkowej „Angelus” (Zwycięzca)
Kategoria:
Literatura obyczajowa
Stron: 328
Mamy 2 inne wydania tej książki
Autor
/c388cbddf7984305702fd11d4ba95b38/n/georgi-gospodinow)
Georgi Gospodinow
Urodzony w 1968 roku w Bułgarii
Jeden z najchętniej tłumaczonych na języki obce pisarz bułgarski. Autor m.in. Fizyki smutku, która przyniosła mu Literacką Nagrodę Europy Środkowej „Angelus”, Nagrodę Literacką im. Jana Michalskiego oraz Uznamską Nagrodę Literacką. Jego książki zost...
Pozostałe książki:
/2dfc5d2f-0f9f-40f2-9dbb-961375eba49c/n/fizyka-smutku)
/ce1e5387-0b6e-499f-8bc2-6e15a48eb342/n/schron-przeciwczasowy)
/d1426d0e-83fe-48a9-bff6-d36d54ff1bc1/n/powiesc-naturalna)
/54616233-c7f4-4117-a52b-094df54b931f/n/czlowiek-o-wielu-imionach-antologia-prozy-bulgarskiej-przelomu-xx-i-xxi-wieku)
/o-1251210/n/i-inne-historie)
/f5618c20ca2f61e50f5696d0fbb6616a/n/literatura-na-swiecie-3-4-2006-416-417)
Wszystkie książki Georgi Gospodinow
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Już przeczytana? Jak ją oceniasz?
Recenzje
Kapsuła czasu – Kapsuła opowieści.
19.03.2024
”Fizyka smutku” jest wspaniałą przygodą dla czytającego, ale według mnie, pisanie o niej jest horrorem. Autor na początku ostrzega, że jego powieść nie jest linearna. Książka zawiera z sobie taką różnorodność wątków i opowieści, że każdy czytelnik może w niej znaleźć swoje własne czytelnicze ścieżki. Autor można porównać do Szeherezady, która wie,... Recenzja książki Fizyka smutku
@jatymyoni
× 34
Mit jest niczym, które jest wszystkim
10.03.2024
Urodziłem się pod koniec sierpnia 1913 roku jako istota ludzka płci męskiej. Dawno już nie czytałem książki, która byłaby tak różnorodna, tak erudycyjna, osobista i zaangażowana w to, co się działo i dzieje obecnie na świecie. Jest to zarazem powieść i rodzaj eseju, swego rodzaju pamiętnik (powieściopisarz zawsze z zasady pisze o sobie, swoich wy... Recenzja książki Fizyka smutku
@tsantsara
× 28
Świetna intelektualna podróż
7.11.2024
Autor "Fizyki smutku" to najczęściej tłumaczony na języki obce pisarz bułgarski, którego nie interesują czyste gatunki. Jego książka to niezwykła podróż intelektualna. Napisana wspaniałym, pięknym językiem. Tę prozę chce się chłonąć wciąż i wciąż. Co ciekawe Gosdpodinow twierdzi, że jako dziecko cierpiał na zespół empatyczno-somatyczny. Syndrom, k... Recenzja książki Fizyka smutku
@Strusiowata
× 28
Fizyka smutku
29.05.2024
Już dawno nikt nie zaserwował mi tak odmiennego dzieła jak zrobił to autor w "Fizyce smutku". Georgi Gospodinow jako doświadczony, bułgarski literaturoznawca w swojej książce pokazuje wszelkie możliwe doświadczenia życiowe, dotykające pojedynczej jednostki. Ukazuje retrospekcje, być może dotyczące nawet w jakimś stopniu jego osoby i zmienia płaszc... Recenzja książki Fizyka smutku
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
Przeczytane
EF
@effyy92
2024-04-01
8
/10
Przeczytane
Przeczytane
Fascynująca
L. zagraniczna
Wyzwanie kanapowe
12 krajów
Przeczytane
Literatura obyczajowa
Przeczytane
@potarganerude
2021-03-01
10
/10
Przeczytane
RE
@readerinthekitchen
2020-06-05
8
/10
Przeczytane
Moja lista 2020
Przeczytane
Przeczytane
NAGRODA: Angelus
Literatura południowosłowianska
Cytaty z książki
“Po latach nigdy nie przepuszczam cmentarzy w miastach, w których przebywam. Po tym, jak oddam cześć centralnym ulicom, katedrze na placu, jak przejdę z szacunkiem przed kolejnym pomnikiem króla na koniu (czy dzisiejsi prezydenci będą jutro wystawać na granitowych limuzynach?), spieszę poznać miejski cmentarz i zatopić się wśród alej tego równoległego miasta i jego parku. Śmierć jest dobrym ogrodnikiem.”
/c388cbddf7984305702fd11d4ba95b38/n/georgi-gospodinow "Georgi Gospodinow")
“Śni mi się, że jestem piękny. Nie dosłownie piękny, lecz niewyróżniający się. Jak inni. To jest bycie pięknym, bycie jak inni. {...} To jest szczęście, żeby cię nikt nie zauważał. To szczęśliwy sen. (s.180-181)”
“Bawole łajno. Wznosiło się tam niczym miniaturowa katedra, sklepienie cerkwi i kopuła meczetu, nich mi wybaczą wszystkie religie. Mucha krążyła nad nim niczym anioł. (s.193)”
“Nawet jeśli nie urodzisz się w Wersalu, Atenach, Rzymie czy Paryżu, wzniosłe i tak znajdzie sposób, aby ci się objawić. Jeśli nie czytałeś Pseudo-Longinesa, nie słyszałeś Kanta lub...jeśli zamieszkujesz wiecznie niepiśmienne pola anonimowych wsi i miast, pustych dni i nocy, ona i tak cię się ukaże, w twoim własnym języku. Jako dym z komina zimowego poranka, jako fragment granatowego nieba, jako chmura, która przypomina ci coś nie z tego świata, jako bawole łajno. Wzniosłe jest wszędzie. (s.194)”
“Gdyby wszystko trwało wiecznie, nic nie byłoby cenne. (s.194)
(Gaustyn)”
