Fot. Phelia Baruh-źródło: https://www.wydawnictwoliterackie.pl/autor/1219/georgi-gospodinow
Laureat Nagrody im. Jana Michalskiego Powieść, dzięki której Georgi Gospodinow znalazł się w gronie najciekawszych pisarzy współczesnej Europy Jest najpewniej rok 1925. Dwunastoletni chłopiec po ...
„Ta powieść to literacka monografia najdelikatniejszego ludzkiego daru – zmysłu czasu i jego przemijania. Rzadko trafiają nam się tak szalone i cudowne książki”. Olga Tokarczuk „Gospodinow to Proust...
Przewrotna proza laureata Międzynarodowej Nagrody Bookera, w której słychać echa autobiografii. Debiutancka powieść autora Fizyki smutku i Schronu przeciwczasowego! Historia wielu początków, któ...
"Literatura bułgarska w Polsce jest znana i odbierana głównie przez pryzmat egzotycznego kodu Bałkanów oraz romantycznej postaci hajduka. Nazywano ją "literaturą słoncznego Południa, winnic i gorącej ...
Podobnie jak w głośnej Powieści naturalnej, tak i w niniejszym tomie opowiadań głównym bohaterem są historie – prawdziwe, zmyślone, ukradzione, przerobione... Georgi Gospodinow skrupulatnie miesza sty...
Zamiast almanachu prezentującego rozmaite tendencje współczesnej literatury światowej zaczęły ukazywać się monograficzne numery poświęcone jednemu pisarzowi (Bryce, Nabokov, Beckett, Cortazar, Brodsk...
Po latach nigdy nie przepuszczam cmentarzy w miastach, w których przebywam. Po tym, jak oddam cześć centralnym ulicom, katedrze na placu, jak przejdę z szacunkiem przed kolejnym pomnikiem króla na koniu (czy dzisiejsi prezydenci będą jutro wystawać na granitowych limuzynach?), spieszę poznać miejski cmentarz i zatopić się wśród alej tego równoległego miasta i jego parku. Śmierć jest dobrym ogrodnikiem.
“Czasami pisząc, czuje się jak ślimak pełzający w nieznanym kierunku (choć tak naprawdę zna kierunek, tam wszystko się kończy) i zostawiający po sobie ślad słów ”
“Istnieje jakaś gramatyka starzenia się.
Dzieciństwo i młodość pełne są czasowników. Nie możesz usiedzieć w miejscu. Wszystko w tobie rośnie, tryska, rozwija się. Później w średnim wieku czasowniki stopniowo zamieniają się w rzeczowniki. Dzieci, samochody, praca, rodzina - rzeczywiste sprawy rzeczowników.
Starzenie się jest przymiotnikiem. Wchodzimy w przymiotniki starości - powolni, bezbrzeżni, zamgleni, chłodni lub przezroczyści jak szkło. (s.287-8)”
“Fizyka smutku - najpierw klasyczna fizyka - była przedmiotem mojej uwagi przez kilka lat. Smutek, tak jak gazy i opary, nie ma własnej objętości i formy, a przyjmuje formę i objętość naczynia lub przestrzeni, którą zajmuje. (s.286)”