Esej o fantastyce i futorologii jest próbą stworzenia teorii gatunku, po drugie: błyskotliwą autointerpretacją dzieł Lema, po trzecie: przeglądem światowego dorobku science fiction w poszukiwaniu autorów i tekstów, które byłyby zdolne stanąć w szranki z naukową futorologią i udowodnić przydatność literatury w modelowaniu przyszłości człowieka.