Człowiek z celuloidu

„Człowiek z Celuloidu” Tomasza Duszyńskiego to coś dla fanów kryminałów, kina i powieści historycznych w jednym! To retro kryminał, drugi tom serii o komisarzu Wróblu (pierwszy to „Fenomen z Warszawy”), ale książkę równie dobrze można potraktować jako powieść osobną. Fabuła toczy się w 1934 w Warszawie i osadzona jest mocno w środowisku filmowym. Skupia się na śledztwie w sprawie morderstwa młodych aktorów, które może być w jakiś sposób powiązane z okultyzmem. Śledztwo jest skomplikowane, zagmatwane i bardzo zaskakujące, akcja toczy się dynamicznie, a kolejne zwroty akcji mocno zaskakują. Poza świetnym kryminałem, książka to też rewelacyjnie oddany klimat epoki międzywojennej Warszawy. Przede wszystkim środowiska filmowego – dostajemy tu plejadę gwiazd prawdziwych z Eugeniuszem Bodo na czele! Jest też postać związana z literaturą – Antoni Słonimski, który pomaga komisarzowi Wróblowi w śledztwie. A te mocno skupia się na kinie tamtych czasów – czytelnik może poznać świat kina od kuchni, zobaczyć na jakim poziomie była wtedy technika, jak to wszystko wyglądało i działało. Ważnym wątkiem są też fragmenty o filmach prawdziwych, które autor przytacza z godną podziwu wiedzą. Jako fanka książek i filmów jestem tym tytułem naprawdę oczarowana, rewelacyjny kryminał retro osadzony w środowisku międzywojennego kina – gorąco polecam!

"Towarzyszyło mu ponure przeczucie, że staje się świadkiem kolejnych scen rozdmuchanego do granic możliwości dramatu i nie za bardzo chciał zobaczyć jego finał."

Tajemnicza zbrodnia w atelier Sfinksa przywodziła na myśl wycięty kadr z filmu. Wymyślne stroje, upiorne makijaże, wszystko zastygłe w bezruchu. Całość obrazu dopełniona ponurą scenografią podziemi lub zamku. Wszystkie ofiary pracowały w środowisku filmowym, zbierając doświadczenie i marząc o wielkiej karierze. Szybko okazuje się, że to tylko krwawa zapowiedź dalszych zbrodni, głoszonych nagranymi pokątnie fragmentami filmów z udziałem zamordowanych aktorek, sugerując, że popełnione zostaną następne zbrodnie. Tropy prowadzą do okultystów oraz w przedwojenne środowisko warszawskich filmowców.

Byłam bardzo ciekawa kontynuacji Fenomenu z Warszawy i powrotu w czasy przedwojennej Polski. Od wydarzeń z pierwszego tomu minęło już kilka lat. Wróbel zatracił gdzieś swój zapał do pracy w policji, poniekąd przez działania przełożonych "policja stała się narzędziem do rozprawy z przeciwnikami politycznymi sanacji i Piłsudskiego." Z drugiej strony wreszcie poznaje smak miłości i szczęścia u boku ukochanej. Sprawa Człowieka z Celuloidu zaintrygowała go na tyle, by porzucić swoje wahania i podążyć tropem mordercy. Wraz z Antonim Słonimskim, który pomaga w śledztwie, starają się znaleźć mordercę.

Przy okazji śledzimy również historię polskiej kinemato...

Gdy w zamkniętym atelier wytwórni filmowej "Sfinks" zostają znalezione ciała kilku osób powiązanych z tą branżą, sprawą zajmuje się komisarz Wróbel. W śledztwie pomaga mu nie kto inny jak Antoni Słonimski. Czy te zabójstwa miały coś wspólnego z stanizmem? Kto i dlaczego morduje?

KRYMINAŁ jest napisany w starym dobrym stylu, a pióro autor ma bardzo lekkie i plastyczne, niepozbawione poczucia humoru. Akcja powoli nabiera tempa, a plot twisty potrafią wprowadzić czytelnika w błąd oraz spowodować niezły mętlik w głowie, kręcąc jego domysłami niczym karuzela. Zakończenie to prawdziwy majstersztyk, który powinien przypaść do gustu każdemu miłośnikowi tego gatunku.

Pisarz przeprowadził doskonały research, by jak najwierniej przedstawić obraz podnoszącej się z okowów I wojny światowej Warszawy. Świetnie oddał atmosferę tętniącego życiem i rozbudowującego się miasta oraz egzystencję elit mieszających się z gangsterskim półświatkiem. Na wielką pochwałę zasługuje wciągnięcie w treść bohaterów, którzy autentycznie odcisnęli swój ślad na kartach historii, literatury bądź kinematografii tamtej epoki. To wszystko spowija lekka mgiełka okultyzmu, metafizyki oraz onirycznych wizji.

To znakomita pozycja nie tylko dla wielbicieli retro kryminałów, ale też miłośników dawnych gwiazd srebrnego ekranu. Choć to drugi tom cyklu "Fenomen z Warszawy", można go przeczytać osobno, nie tracąc nic z pełnego zrozumienia przedstawionych wydarzeń.

“Człowiek z celuloidu” to druga część cyklu kryminałów retro autorstwa Tomasza Duszyńskiego. Pozostajemy w klimacie przedwojennej, tętniącej życiem, sztuką i kulturą Warszawy. Kino staje się coraz popularniejsze, a aktorzy w swojej grze odnajdują ukojenie i pewnego rodzaju powołanie.

W aktorskim atelier znalezione zostają ciała kilku osób. Sprawę prowadzi komisarz Wróbel, który jedną nogą był na policyjnej emeryturze. Do prawdy pomaga mu dojść literat i dziennikarz, Antoni Słonimski. Tymczasem w różnych warszawskich kinach podczas wyświetlania filmów, projekcje zostają przerwane, a na ekranach zaczynają pokazywać się niepokojące obrazy-etiudy nakręcone przez tajemniczego Człowieka z Celuloidu. Wszystkie ślady prowadzą do środowiska okultystów i…Eugeniusza Bodo.

Zacznę od tego, że jestem mocno zdziwiona faktem, że o tych książkach tak mało się mówi. Książki Tomasza Duszyńskiego to prawdziwe wehikuł czasu.

Kolejna część cyklu “Fenomen z Warszawy” była równie dobra, co pierwsza, a nawet lepsza! Świetnie czytało mi się taką klasyczną, dobrze skonstruowaną historię z ciekawą fabułą, udziałem przedwojennych celebrytów jako wisienkami na tym kryminalnym torcie, a to wszystko okraszone błyskotliwym humorem i ciętym językiem postaci. Książka trzyma w napięciu od pierwszych stron, a na jej kartach znajdziesz wątki miłosne, filmowe i gangsterskie. “Człowiek z celuloidu” to również kompendium wiedzy o prze...