Czas jest najprostszą rzeczą

"Lecz racja mieściła się w kategoriach rozumu a wątpliwości w sferze uczuć"

Kolejna książka mojego ostatniego odkrycia literackiego, za mną. Nieżyjący już od 1988 roku Clifford D. Simak w swoich książkach pokazuje, prosi, ostrzega. Czasem robi to zbyt prosto, bez woalu zaciemniania, nawet, rzekłabym miejscami łopatologicznie. Jednak i co z tego, skoro ludzkość i tak nie słucha. Widocznie mamy zakodowany gen samozagłady, który każe nam coraz szybciej staczać się po równi pochyłej i nie podejmować żadnych, lub bardzo mierne, skutków zaradczych.

Shepherd Blaine, to pracownik koncernu Fishhook, posiada on pewne zdolności, które koncern, pod ścisłą kontrolą skrupulatnie wykorzystuje. Shep penetruje kosmos swoim umysłem i wszelkie dane na specjalnych taśmach dostarcza koncernowi. Niestety czasami zdarza się coś, co takiego mózgo-oblatywacza, czyni kimś bardzo niepożądanym dla koncernu. Wkrótce więc Blaine musi uciekać...

Jednak poza koncernem ludzie z jego zdolnościami nazywani są dewiantami i ścigani niczym łowna zwierzyna, a w najlepszym wypadku umieszczani na specjalnie wyznaczonych terenach i dobrze pilnowani, brzmi znajomo ? Komu więc ufać, kto jest przyjacielem, a kto go tylko udaje? Koncern jak Wielki Brat, ma swoich szpiegów wszędzie. Można by rzec, że to stara literatura, że napisano już tyle nowszej, lepszej i bardziej na czasie. A ja wam powiem, że książki Simaka, teraz są bardziej aktualne, niż kiedykolwiek wcześniej. I ogromnie się ciesz...

Powroty do przeszłości bywają ryzykowne.
Niewiele pamiętałem ze swojej poprzedniej lektury tej powieści i, jak się szybko okazało, moje wspomnienia ograniczały się do fragmentów powiązanych z podróżami w komosie, kompletnie pomijając pozostałe aspekty fabuły. Czytając tę książkę ponownie doceniłem przede wszystkim te jej części, o których wcześniej nie pamiętałem. Całość zestarzała się solidnie pod względem technicznym, ale główna idea pozostała niepokojąco aktualna. Dotyczy ona bowiem postrzegania odmienności i braku tolerancji dla niej w społeczeństwie. Bez znaczenia jest czy odniesiemy ją, tak jak autor, do ludzi obdarzonych zdolnościami parapsychicznymi, czy też, ta jak we współczesnym nam świecie, do ludzi innej rasy, orientacji seksualnej czy poglądów politycznych. Prymitywna głupota i nienawiść wielkich mas ludzi pozostaje niezmienna a mechanizmy ją kształtujące, u podstawy których leży ignorancja i wpływ cynicznych przywódców, wykorzystujących ją do własnych celów, są dobrze znane każdemu, kto obserwuje politykę ery internetu. Ta część książki Simaka okazała się zdumiewająco trafna, chociaż oczywiście odnosi do innych przyczyn występowania wśród ludzi powszechnej nienawiści niż te, z którymi mamy do czynienia na co dzień. Czytając tę powieść w ubiegłym wieku nie mogłem tego wiedzieć. Rozwiązanie problemu pokazane w książce jest zbyt idealistyczne i fantastyczne, by odnosić je do współczesności, ale trudno czynić z tego zarzut w przypadku powieści SF.
Ryzy...

Przyznam, że jest napisana w dość ciekawym stylu. Niby prosto wszystko jest opisane, jednak jeśli już ma użyć słowa, które opisuje rzeczy zwykłe, to dobiera tam takie, które jednocześnie kojarzą się z kosmosem. Rozdziały są raczej krótkie i jest całkiem sporo dialogów. Dla mnie taka pomieszana fantastyka z rzeczywistością. Od początku mamy wytłumaczone dlaczego człowiek nie nadaje się do wszystkiego i co z tym fantem zrobił. Wszelkie podróże w kosmos chyba ciekawią każdego, jednak nie każdy może się w taką podróż udać, a i szanse na jego przeżycie są bardzo znikome. Dlatego właśnie ludzie biorąc pod uwagę te fakty postanowili wymyślić coś, co sprawi, że i tak poznają go, tylko nie osobiście. Sama chciałabym posiadać moce jak pewna osoba. Telepatia zawsze bardzo mnie ciekawiła i jak widać nie tylko mnie. Tutaj pewna osoba wymieni się z nią świadomością zyskując tym samym potężne moce. W ten oto sposób stanie się przeciwnikiem, którego trzeba wyeliminować. Będą go ścigali nie tylko zabójcy, ale i ludzie, którzy nie rozumieją pojęcia telepatii. Dla nich będzie kimś, kto może im zaszkodzić, choć w jaki sposób, to nawet tego nie widzą. Boją się tego, czego nie znają i są skorzy do oceny kogoś, kogo nie widzieli. To tylko pokazuje jak bardzo człowiek wciąż posiada pierwotne umysły. Wrogiem staje się osoba, która jest bardziej rozwinięta umysłowo. Jak sądzicie, czy uda mu się uciec?
Powiem wam, że w dzisiejszych czasach również nie brakuje ludzi tak bardzo prostych jak w ks...