Bez skrupułów

Zdecydowanie przypomniały mi się stare czasy. Czasy kiedy wieczorem zaczynałam Tylko dla orłów czy moją ulubioną Noc bez brzasku czy Siłę strachu. Czasy kiedy o kryminały wcale nie było tak łatwo. A książki sensacyjne dostawało się od znajomych na pół dnia, bo kolejka chętnych ciągnęła się i ciągnęła. MacLean, Higgins, Follett, Ludlum i trochę później Clancy, Koontz pewnie i inni, ale dla mnie, pewnie ze względów historycznych, pierwsze miejsca należy do MacLeana.
I tak sobie jednak myślę, że obawy jakie miałam na samym początku, potwierdziły się. Bałam się, czy w jakikolwiek sposób ta książka wraz z moim dorastaniem nie straciła na swojej atrakcyjności w moich oczach, w głowie i szybkości czytania. Niemal widzę, tę zarwaną noc, lekcje z czytaniem pod ławką, byle do przodu i byle utwierdzić się w przekonaniu, że Kelly ma się dobrze, że przeżył i nadal żyje, zmieniony, ale szczęśliwy, a co ważne z nadzieją na dalsze szczęście.
Tak było. Po pierwsze, i tu faktycznie poczułam się lekko zagubiona, myliły mnie zmiany miejsca, czasu i akcji. Lektura wymagała znacznie więcej spokoju i uwagi niż wydawało mi się w pierwszym momencie. Po drugie, Kelly początkowo (o ile początkiem można nazwać połowę książki) masakrycznie mnie denerwował. Już nie wspomnę o jego miłości do Pam (no przepraszam, wiem, że nie jestem obiektywna, ale ja jestem romansoholiczką do diaska, niech chociaż rozumiem z jakiego powodu co i jak). Może gdybym była młodsza do jego niefrasobliwości podeszłabym z w...

Można ten tom uznać za wprowadzenie do historii Jacka Ryana, a właściwie jego najważniejszego współpracownika.
John Kelly - młody komandos, bierze udział w akcji uwolnienia amerykańskich jeńców z Wietnamu. Gdy jego dziewczyna ginie z rąk handlarzy narkotykami, postanawia samodzielnie wymierzyć sprawiedliwość. Gangsterzy nie mają pojęcia, z kim zadarli i jak się dla nich skończy ta rozgrywka.
Kelly'emu depcze po piętach policjant - Emmet Ryan, w sprawę włącza się także CIA, a temat każe się zastanowić, czy zabójstwo mordercy jest złem? Czy prawo chroni nas dostatecznie, czy powinniśmy niekiedy brać je we własne ręce? Tyle tylko, że raczej mało kto ma takie umiejętności, jak John Kelly...