- Zaraz zaraz! - złapałem rudą za ramię kiedy odchodziła do swoich ludzi - zanim z tobą pójdziemy, chyba należą nam się jakieś wyjaśnienia! Odwróciła się powoli, a ja już wiedziałem, że popełniłem błąd. - Posłuchaj kmiotku - powiedziała spokojnie zdjemując moją dłoń z ramienia - to raczej ty powinieneś dziękować mi, po podróż z tymi oto - machnęła lekceważąco dłonią w stronę paniczyka...
Marusha dyskretnie skinęła głową. Na ten znak część jej ludzi zaczęło zachodzić Yungwara z lewej a część z prawej strony, jednak paniczyk ani żadnej z jego przestraszonych wojów niczego nie zauważył: - Zabiłaś Cedrica! - krzykną zrozpaczony - jak mogłaś! kwiat rycerstwa Kozodojów! - Ten twój Cedric to żaden kwiat Yungwarze, chwast raczej - odkrzyknęła już spokojniej, jakby zimniej - W...
Po chwili strzały przestały nad nami świstać. Podniosłem głowę, żeby rozejrzeć się za wiedźminem, ale nigdzie go nie widziałem, nie widziałem też jego zwłok, co podniosło mnie na duchu. - Yungwar poddaj się to daruję ci życie! - to krzyczała Ruda. W między czasie zdążyła się przebrać i nie wyglądała już jak wiejski podlotek - gęste rude loki miała spięte z tyłu głowy rzemieniem, zamiast s...
- Panie Guss - wyszeptałem - o co tu do cholery chodzi? Dlaczego idziemy z tymi przebierańcami, przecież gołym okiem widać, że żaden z nich nie jest ... - Zamilcz! - syknął Guss, nie spuszczając oka z dyskutantów - potem ci wszystko wyjaśnię, w każdym razie, gdy wjedziemy do lasu nie odstępuj swojego wiedźmina na krok. - ścisną moje przedramię z taką siłą, że prawie krzyknąłem - na krok r...
Jechaliśmy z wiedźminem w środku grupy, bezpośrednio za nami podążał Guss, w parze z młodym wojownikiem o długich czarnych włosach. Młodzik miał świecącą nowością opończę, która nigdy jeszcze nie zaznała ni kurzu ni potu, zresztą im dłużej przyglądałem się tej niewesołej kompanii, tym wyraźniej zauważałem ich brak doświadczenia, owszem mogli wyglądać groźnie, z tymi swoimi mieczami u pasa, ko...
Gdy się obudziłem, obóz był już częściowo zwinięty. Towarzysze paniczyka składali w ciszy obozowisko z niemrawością dobrze znaną każdemu podróżnemu wyciągniętemu rano z ciepłego śpiworu na poranną szarówkę. Sam paniczyk siedział z rudą przy ognisku i kończyli śniadanie. Jakby wczoraj nic się nie wydarzyło. Z jednej strony była to dla mnie ulga, bo oznaczało to, że moja głowa jeszcze przez...
Dosiadł się do mnie jeden z przybocznych panicza. Podał mi miecz zawinięty w derkę i zapytał: - Pewno nie umiesz żelazem robić co? Chociaż staraj się nie zabić, pani kazała więc daje ... - zbierał się z powrotem do swoich gdy odpowiedziałem: - Dziękuję panie, wiem jak się z bronią obejść. Spojrzał na mnie zdziwiony, odpowiedziałem spojrzeniem. Był to najstarszy z przybocznych: siw...
- póki co nie mamy innego wyboru, jak jutro skoro świt ruszyć razem z tą cudaczną kompanią, bo ich jest sześciu, no siedmiu jeśli liczyć dziewkę, a nas półtora chłopa - przerwał mi ruchem dłoni, gdy chciałem zaopiniować na to że to niby ja jestem tą połową i skiną głową w stronę moich rąk - nie chcę ujmować ci męskości, po prostu nie wiemy jak twoje ręce poradzą sobie w boju, dlatego lepiej p...
... Marusha idzie z nami - skończyłem, czekając na wybuch złości, albo miecz w trzewia. Nic z tych rzeczy nie nastąpiło. Zamiast tego paniczyk zaśmiał się gorzko i wychodząc rzucił przez ramię: - Oczywiście, że idzie z nami, choć jeszcze pewnie tego wszyscy pożałujemy!
*** -Rozumiesz coś z tego? - zapytałem wiedźmina, gdy za ostatnim z wojów zamknęły się drzwi. - Coraz mn...
Do komnaty wszedł jasnowłosy fircyk, a za nim pięciu towarzyszy, których poznaliśmy na "kolacji". Bez wątpienia miałem przed sobą wojskowych - nie dworskich pachołków, co to kijem obiją dłużnika jaśnie pana, czy kłusownika z lasu pogonią, ale prawdziwych, zaprawionych w bojach wojaków. Sądząc, po kosztownych szatach i porządnej broni, jaką dzierżyli przy zdobnych pasach, raczej nie mogli ...
@ Chass Nie jestem naiwny, rozumiem, że wydawnictwa żyją że sprzedaży książek, ale niech "byznes" recenzencki jest przejrzysty, poza tym co komu szkodzi notka, że dostał książkę z wydawnictwa :)?
Co do mojej nienawiści do Wertera, w której zostałem wychowany, to uważam, że tak jak nie każdy stary budynek zasługuje na miano zabytku, tak nie każda dawna książka zasługuje na miano klasyka. Co z tego, że Goethe? Goethe napisał masę fajnych rzeczy, jak czytam Króla Olch to mam ciary - prekursor dreszczowców jak nic, po latach tych na karku i tych książkowych przyszedł szacunek dla Mickiewi...
Wydaje mi się, że też dla czytelnika takie podziękowanie będzie jakąś informacją na temat recenzenta i (niestety)czasem jego wiarygodności. Ale odrzucając grafomańskie teksty pijawek w stylu: książka fajna 10/10, bo koffam guwnego bochatera, to zostaje kwestia kulturalnego podziękowania za książkę lub chociaż info jeśli książka jest z wydawnictwa. Nie do końca zgadzam się też, @Evita, że to k...
Obudziłem się na tym samym twardym łóżku, które pamiętałem sprzed dziwnej kolacji. Przez wykuszowe okno wpadały promienie słoneczne. Ile byłem nieprzytomny? Poczułem dziwne pulsowanie w przedramionach. Spojrzałem na nie i okazało się że są dokładnie owinięte białymi bandażami, tak grubo, że moje ręce przypomniały mufki zrobione ze śniegu. Pomimo tego widziałem że prześwitują przez nie jak...
Drżącą dłonią wyciągnąłem klucz i podszedłem do stołu z mapą, mężczyźni rozstąpili się robiąc mi miejsce. Mapa faktycznie była ogromna. Jakby trójwymiarowa, wyryta w kamieniu, poznaczona rowkami niczym strumieniami, jednak nie było widać akwenu do którego by spływały. - połóż klucz na środku mapy - usłyszałem za sobą głos fircyka i tak też zrobiłem. W samym centrum tej nietypowej maki...
