Wyszukiwarka

Wyniki wyszukiwania dla frazy "liwowski godz", znaleziono 31

Lwowskie dziewczyny słynęły z alkowianych umiejętności, ale ta warszawska siedemnastolatka biła je wszystkie na głowę.
To święto jest bardzo ważne dla naszego miasta: Orlęta rudnickie. Nie rzeszowskie, nie warszawskie i nie lwowskie, a rudnickie.
W lwowskim Żydzie, swoim rówieśniku, Lem zobaczył ucieleśnienie wszystkich tych, którym nie mógł wtedy pomóc, bo musiał myśleć o ocaleniu siebie i swoich rodziców.
Być we Lwowie i nie odwiedzić kilku miejscowych lokali z wyszynkiem to poważny błąd. Lwowskie restauracje kuszą bowiem zróżnicowaną ofertą, a dla przybysza znad Wisły są do tego bajecznie tanie.
Jan III Sobieski nie był jedyny polskim monarchą mieszkającym na lwowskim rynku pod numerem szóstym. W 1634 roku kamienicę tę przez miesiąc zajmował Władysław IV, ale zapewne nie wspominał najlepiej tego pobytu.
Wieczór na trzeźwo w dobrym towarzystwie był tym,czego Diana zdecydowanie potrzebowała(…) Postanowiła nie zaczynać żadnego niewygodnego tematu…
Jeżeli poniedziałek zaczął się dobrze, to znaczy, że zło pierdolnie znienacka.
Ciało wygięło się w łuk, nogi się trzęsły, a ona cała spocona opadła na łóżko z głośnym jękiem.
Czasami trzeba znieść trochę nieprzyjemności, żeby wygrać.
Z powodu założeń, jakie czynimy, często bywamy ślepi.
Kiedy nie możesz zasnąć, wykorzystaj ten czas jak najlepiej: jedz, baw się z przyjaciółmi, oglądaj seriale.
Przygody to często świetna zabawa. Ekscytująca, dająca satysfakcję i przynosząca korzyści.
Knajpy lwowskie potrafią zaskakiwać - choćby burgerownia koło hotelu George. Mijałem wiele podobnych lokali, rzadko jednak do nich zaglądałem ze względu na wysoką kaloryczność serwowanych tam dań.
Do żołnierza, który go sprowadził, mówi najczystszą niemczyzną - nie darmo był wychowankiem Uniwersytetu Lwowskiego i Wiedeńskiego i znanym germanistą - że jest chory na tyfus, że nie chce znosić jeszcze dodatkowych męczarni. Jeżeli nie może zostać w domu, chce zginąć od razu.
[...] - Kobieta to nie przedmiot, który można sprzedać jak na targu! - warknął rozwścieczony bezczelnością tego podłego człowieka. [...]
Każdy człowiek ma swoją wrodzoną wartość. Jesteś po prostu niepowtarzalny. Zaakceptuj siebie takiego, jakim jesteś, a zobaczysz, że spotkasz miłość swojego życia.
Nie jestem piaskiem, jestem jak skała, którą możesz zniszczyć tylko wtedy, gdy będziesz drążył w niej kroplami słów, póki nie pęknie na pół i nie rozsypie się na wietrze w drobny pył
- Tych klika chwil spędzonych z tobą sprawiło, że czuję, jakbym znał cię od zawsze. To nie ilość wspólnych przeżyć decyduję o wielości miłości, lecz ogrom rozłąki i trudnych sytuacji, które mimo wszystko nie zdołały nas rozdzielić. [...]
Tak! Już za długo siedziałam bezczynnie, a czas nie czeka, tylko leci na złamanie karku! [...]
Nie jestem piaskiem, jestem jak skała, którą możesz zniszczyć tylko wtedy, gdy będziesz drążył w niej kroplami słów, póki nie pęknie na pół i nie rozsypie się na wietrze w drobny pył.
Najgorzej jest zniżać się do poziomu swojego przeciwnika.
"Sądziła, że kilka miesięcy to wystarczający czas, aby pozbyć się ze swojego serca tego niepożądanego, niczym nieusprawiedliwionego uczucia. Jednak to co wtedy wrosło w nią jednym korzonkiem, z każdym dniem wpijało się coraz mocniej w jej duszę i umysł. Widziała go jako mężczyznę godnego szacunku, ale dzisiejsza wizyta damy w czerwonej sukni przekonała ją, że Derwan jest taki sam jak wszyscy inni panowie, u których miała okazję pracować."
– Nie skrzywdzę cię. Nigdy świadomie tego nie uczynię… W zamian proszę, żebyś i ty tego nigdy nie zrobiła… samej sobie. – Był zmartwiony tym, co usłyszał od psychiatry. Łatwo było się domyślić, co mu powiedział – że w każdej chwili mogę sobie coś zrobić.
– Nie zrobię sobie krzywdy – powiedziałam bardzo cicho, spuszczając wzrok. Poczułam się winna temu, że go zasmucam.
– Trzymam cię za słowo, Kochanie. – Nazwał mnie tak po raz pierwszy, a dla mnie zabrzmiało to tak, jakby mówił do kogoś innego, choć nikogo więcej tutaj przecież z nami nie było.
Mój zamiar, aby przeprosić go za swoje zachowanie, legł w gruzach. Postanowił najwidoczniej ujawnić swój związek na oczach wszystkich znajomych Solskich oraz moich, i dobitnie pokazać mi, gdzie ma moje słowa. A jednak, gdy zbliżył się z kamienną twarzą do Państwa Młodych, jego oczy skierowały się na mnie tylko jeden raz i zobaczyłam w nich więcej niż mogłam się spodziewać. To nie był ból, to była agonia.
Dopiero teraz poczułam prawdziwą miłość, która wzbijając się ponad urażoną dumę, jest w stanie dawać wszystko, co ma najlepszego do rozdania. W jego ramionach czułam się jak kobieta, a nie cielesny przedmiot pożądania. Byłam kochana i z każdą chwilą, gdy zbliżaliśmy się do końca, coraz intensywniej błagałam Boga, żeby tak już zostało na zawsze. Myśląc o Stwórcy, przestraszyłam się, że pozbawienie mnie uczucia męża będzie jedyną słuszną karą, jaką Wszechmogący mógłby mi wymierzyć.
„(…) faceci lubią udawać twardzieli, podczas gdy w środku są równie krusi co kruszonka na cieście.”
(…)kobiety mają intuicję, która chroni je przed niepowołanym towarzystwem.
Niestety, nie wszystko w naszym życiu układa się tak, jakbyśmy tego chcieli. Ale pewne doświadczenia są po to, abyśmy należycie docenili to, co mamy.
Nie minęło pięć minut, jak Róża wstała i zaczęła nerwowo chodzić po pokoju. Wciąż mając przed oczyma czułą scenę, której była świadkiem, czuła, że robi jej się niedobrze. „Dlaczego był tak podły? Dlaczego związał się ze mną, mimo iż mnie nie kocha?!” Podeszła do okna i wyjrzała na ogród. W odległości dziesięciu metrów od pałacu stał otoczony białym
ogrodzeniem padok. Przy ogrodzeniu stało dwóch mężczyzn, w których rozpoznała teścia i tego podłego zdrajcę, który kazał jej wierzyć w swoją miłość.
Wiedział, że księżna coś kombinuje. Obawiał się tego, co zobaczy. Obiecał jednak sobie, że cokolwiek się stanie, zachowa zimną krew. Gdy służący znosili jego wózek na parter, w oczach podążającej u jego boku Angeliki dostrzegł niezdrowy błysk, który napełnił go przekonaniem, że zaraz zobaczy coś, co mu się bardzo nie spodoba. Ojciec popchał jego wózek po nierównościach terenu. Sam nie wiedział czy to dobrze, czy źle, że to wszystko trwało tak długo…
© 2007 - 2025 nakanapie.pl