Znajdę cię, córeczko recenzja

"Znajdę, cię córeczko" to debiutancka książka Doroty Glicy. Sięgając po nią miałam olbrzymie oczekiwania, gdyż kilka dni temu ukończyłam czytać inną powieść tej autorki. Zachwyciłam się nią wtedy i obiecałam sobie, że wkrótce przeczytam tę pozycję.

Alicja wraz z drugim mężem i dwójką dzieci wyjeżdża na wakacje do Krynicy Morskiej. Cieszy się słońcem i beztroskim leniuchowaniem, podczas gdy w tym samym czasie jej mąż opiekuje się dziećmi. Kacper to nadąsany nastolatek siedzący, przez cały czas z nosem w komórce, Marysia to żywa dwuletnia dziewczynka, ciekawa świata. Ojciec spuszcza ją z oczu tylko na chwilę, ale jak się okazało, wystarczył moment, aby dziewczynka zaginęła.

"Podnoszę głowę, ale widzę tylko te cholerne parawany. Natychmiast wstaję i rozglądam się, szukając Bartka wzrokiem. Dostrzegam go tuż przy brzegu, kręci się nerwowo. Obok stoi przestraszony Kacper, a Marysia… Nie ma Marysi!”

Dziewczynka się nie odnalazła, a życie jej rodziny zmieniło się w piekło. Pojechali na wakacje w czwórkę, a powrócili w trójkę.

Znakomita książka ukazująca rodzinny dramat. Widzimy zrozpaczonych ludzi, którzy nie wiedzą, jak mają dalej żyć. Matka wciąż nie wierzy, że Marysia utonęła, gdyż nie odnaleziono jej ciała. Kacper zamyka się w sobie, a ojciec próbuje żyć z dnia na dzień. Żyją jakby razem, ale jednak osobno. Ta książka to fenomenalne studium nad rodziną. Autorka wiernie oddała uczucia, klimat i emocje po stracie dziecka. Jednak nie tylko tej rodziny, bo jest ktoś jeszcze kto się pogubił, ale o tym przeczytajcie sami, gdyż nie chcę zbyt wiele zdradzić.

Nikt nie zauważa jaki dramat toczy się za zamkniętymi drzwiami. Co więcej, rodzice, zamiast słów wsparcia, zostali poddani strasznemu hejtowi w internecie. Kobieta, kryjąca się za nikiem Sasanka1985, tak dla rozrywki, oraz relaksu, krytykuje ich i obwinia za zaistniałą sytuację, ciesząc się, jednocześnie, rosnącym poparciem wśród czytelników.

Jestem pod wrażeniem po przeczytaniu tej powieści. Widać, że napisała ją, bardzo dojrzała osoba niebojąca się poruszać trudnych tematów. Na dodatek używająca pięknego stylu i języka, pozbawionego wulgaryzmów. Wiarygodnie przekazała emocje, które udzieliły się również mi. To bardzo mocna pozycja opisująca losy i cierpienie człowieka. Nie jest to tylko powieść obyczajową z bogatym podłożu psychologicznym, ale również trzymający w napięciu thriller, trochę schowany pod osłoną dramatu.

Dorota Glica napisała świetną książkę, która trzyma czytelników w potrzasku ciekawości od pierwszej po ostatnią stronę