Kto zabił mojego ojca recenzja

64 strony, a dokładnie 57 właściwego tekstu. 57 kart wypełnionych emocjami, wśród których najgłośniej brzmią pretensje. Wielki żal dusi pana autora i my to odczuwamy. Niesprawiedliwość społeczna, bezradność i konformizm... Louis ma sporo do powiedzenia na ten temat. Problem jednak polega na tym, że kiepsko to filtruje. On po prostu wylewa na czytelnika całe wiadro negatywnie naładowanych emocji w bardzo krótkim, lecz intensywnym wydaniu. Coś podobnego, podobno (nie czytałam i nie zamierzam), zrobił ostatnio Twardoch w Byku z tą tylko różnicą, że nawrzucał tam bluzgów i tego Twardochowego prostactwa. Pan Louis jest po stokroć bardziej wyrafinowany, jak mi się zdaje. To pisarz bodaj dwukrotnie młodszy od Twardocha, ale znacznie lepiej usytuowany do swojej roli. To się czuje. To się widzi. Niemniej Kto zabił mojego ojca bardziej przypomina manifest młodego buntownika rozczarowanego życiem, aniżeli prozę z prawdziwego zdarzenia.

Gdyby tylko było to dłuższe. Gdyby tylko pan autor odłożył na bok emocje i nabrał trochę dystansu, mógłby stworzyć naprawdę wybitne dzieło. Opowieść z rozbudowanymi wątkami, trochę klimatu, jakieś drugie dno. Wówczas relacja ojca i syna zaiste przypominałaby bardziej żywy organizm niż broszurkę. Miałaby ciepłą krew w żyłach, czułoby się puls. A tak, niestety, wrażenia są raczej średnie. Nie jest to książka, którą z przyjemnością polecę. Nie dam jej nikomu w prezencie, bo to ledwie wstęp do tego, czym rzeczywiście mogłaby być. Zbliżoną refleksję miałam, gdy przeczytałam Opowiadania filmowe Kazimierza Orłosia. Historie są tam napoczęte i niepociągnięte do uczciwego finiszu, na który zasługują. Szkoda.

Jestem jednak zainteresowana resztą twórczości pana Louisa. Mówią, że jest dobra, a na pewno lepsza od Kto zabił mojego ojca. Z chęcią się o tym przekonam, ponieważ w tej króciutkiej książce nie ma niczego, co by mnie mogło odstraszyć od stylu tego pisarza. Widzę, że ma coś do powiedzenia i jestem tego ciekawa. Psiakrew, jeszcze dziś zamówię wszystkie jego książki. A co się będę szczypać!