Kto zabił mojego ojca recenzja

Książki wydawane przez wydawnictwo Pauza kusiły mnie już od dawna. Ostatnio miałam okazję sięgnąć po jedną z nich pt. "Kto zabił mojego ojca" Eduarda Louisa.

Powrót do domu - do szarego, brzydkiego miasta dzieciństwa i odwiedziny u potwornie schorowanego ojca stają się dla autora punktem wyjścia do opowieści zawartej w powyższej książce. Jest to historia o jego rodzinie, oraz o jego ojcu i relacjach, które z nim miał.

Zaledwie pięćdziesięcioletni mężczyzna stoi u schyłku swego życia, a syn próbuje pozbierać okruchy z tego, co pozostało z ich relacji zniszczonej niegdyś przez wstyd, homofobię i biedę. Czułość i miłość potrafi ich jeszcze pogodzić, ale mocno krytyczne spojrzenie autora na upokarzający i zdegenerowany francuski system społeczny dodaje temu przesłaniu ogromny ładunek buntu. Jest w nim niezgoda na wyobcowanie i okrucieństwo państwa wobec ubogich i głośny sprzeciw wobec powszechnej afirmacji dla indywidualnej odpowiedzialności i ślepoty społeczeństwa na systemową niesprawiedliwość. Louis ostrzega francuskie elity przed postępującym ubóstwem i ukrytym gniewem klas niższych, o których państwo zapomina. Próbuje to samo uświadomić umierającemu ojcu: „Należysz do kategorii ludzi, których polityka skazuje na przedwczesną śmierć”.

Ta kombinacja czułości, miłości, wybaczenia i wołania o solidarność oraz gniewu i niezgody na nierówność i pogardę sprawia, że książka poruszy niejednego czytelnika oraz zapadnie mu w pamięć.
~*~

Powyższa książka jest bardzo niepozornych rozmiarów, co na początku zrodziło moją konsternację. Jednak wiem, że nie jeden autor potrafi w krótki sposób wyrazić naprawdę piękne lub trudne rzeczy, a często jedno nie wyklucza drugiego. Eduard Louis konfrontuje nas nie tylko z częścią swojego życia, ale również kreśli przed nami wizję społeczeństwa, w którym podejście do biedniejszej jego części jest inne niż to, którego moglibyśmy się spodziewać - przynajmniej po Francuzach. Nie wiem jak Wy, ale ja przez długi czas uważałam, że socjal we Francji jest dość dobry, a tu okazuje się, że jest inaczej niż myślałam. Chociaż tak naprawdę myślę, że moje podejście do tej kwestii wynikało głównie z mojej ignorancji w tym temacie.

"Kto zabił mojego ojca" to książka, która niewątpliwie daje do myślenia i zapada na długo w pamięć. Dodatkowo jest to historia będąca wyrazem buntu i niezgody na zastaną rzeczywistość, dzięki czemu pozwala czytelnikowi zrewidować swoje spojrzenie na świat. Dlatego też warto jest mieć tą publikację na uwadze i dać jej szansę, kiedy już się na nią natkniemy.