Pieśń prorocza recenzja

Zapomnijcie o Stephenie Kingu i jego straszydłach, duchach i cmentarzach. Zapomnijcie o szatanie i egzorcyzmach. Paul Lynch napisał taki horror, że wam serce stanie w miejscu. Współczesna Irlandia i system, który ją zjada żywcem. W sposób demokratyczny partia dochodzi do władzy i stopniowo zmienia prawo, aby zaprowadzić w kraju zamordyzm. W instytucjach sprawiedliwości instaluje własnych sędziów i egzekutorów. Ze stanowisk kierowniczych znikają szanowani, a zastępują ich lojalni wobec partii. Protestujący trafiają na opór służb. Brzmi znajomo?

Czytając powieść pana Lyncha, nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że mocno inspirował się Polską według Ziobry, Morawieckiego i reszty. Cała Europa mogła przecież oglądać, jak po nocach w Warszawie wprowadzane są ustawy lekceważące nowoczesne standardy. Bez żadnych konsultacji społecznych, nic. Lynch jednak nie przedstawia konkretnych polityków, co po prostu pewien model oparty na autokratycznych ideałach. Efektem w jego powieści stały się przymus posłuszeństwa, represje i... wojna.

A w samym środku tego wszystkiego jest główna bohaterka, całkiem normalna kobieta, która próbuje trzymać rodzinę w kupie. Ale to nierealne. To bolesne. Irlandia przechodzi koszmarny kryzys, a ona walczy o każdy ułamek życia. Pan autor oferuje dogłębny wgląd w jej psychologię oraz emocje, emocje, i jeszcze raz emocje. To one rządzą w Pieśni proroczej, a mi, czytelnikowi, udzieliły się wszystkie do bólu. Koniec przedostatniego rozdziału wręcz wprawił mnie w dygot.

Powieść to analiza, jak w XXI wieku system polityczny może zniszczyć codzienność każdego z nas. W gruncie rzeczy guzik się zmieniło przez sto lat, bo przecież partia nazistowska w Niemczech też doszła do władzy w sposób legalny. Co było potem, wszyscy wiemy. Pan Lynch obrazuje, że i dziś od takich tragedii jesteśmy o krok. Polska czy Irlandia, to w sumie nieistotne. Potwory kryją się pod szyldami wyborczymi i obywatele sami mogą dać im mandat do niszczenia. To jak najbardziej realistyczny scenariusz, podobnie jak emocje oraz koszmar głównej bohaterki Pieśni proroczej.