Matka siedzi z tyłu. Opowieści z d**y wzięte recenzja

„Życie z dziećmi jest jak noszenie stringów z jeża”.

Ciąg dalszy cytatu brzmi: z jednej strony upierdliwe, a z drugiej ekscytujące. To słowa z książki Joanny Mokosy-Rykalskiej „Matka siedzi z tyłu. Publikacja ukazała się w wydawnictwie Wielka Litera. Krzykliwa, pomarańczowa okładka od razu trafiła w moje serce, a tytuł… no cóż… odkąd zostałam matką, zawsze siedzę z tyłu. Mam okropną chorobę lokomocyjną, siadam gdzieś między taczką, pluszakiem a resorakiem. Tak, też siedzę z tyłu i miałam przeczucie, że te opowieści będą mi niezwykle bliskie.

Absurdy dnia codziennego

Osoby, które nie mają dzieci, mogą odnieść wrażenie, że opowieści „z d*** wzięte” są przerysowane, czy wręcz absurdalne, ale nie, to naprawdę tak wygląda. Czułam się, jakbym czytała o sobie i swoim życiu. W opowieściach zawartych w tym zbiorze najbardziej przeraziło mnie to, że ilość tobołów jednak nie spada wraz z wiekiem pociechy. To się po prostu nigdy nie kończy… Ośmieszenie się w oczach sąsiadów, niezbyt racjonalne zachowania i rodzicielskie porażki – to nasza codzienność i cieszę się, że powstała książka, która opowiada o tych wszystkich trudnych sprawach z dystansem i humorem. A ten jest po prostu cięty, te riposty na pewno zapamiętacie i wejdą do Waszego języka na stałe. O borze szumiący, a więc zaczynajmy podróż po zwariowanym świecie Dżoany!

Szczęście w chaosie

Zapomniała o butach dla córki na zakończenie roku szkolnego. Mała otrzymała za duże obuwie w krokodyle, wypchane w środku… Syn zamówił z dumą pizzę prostitutto, a chwilę wcześniej sama śmiała się z wiejskiego ekspresso, jest też podejrzana choinka w sproszkowanej formie… takich przygód jest tutaj co niemiara – ja płakałam ze śmiechu. Książka jest naprawdę świetnie napisana, szybko się ją wciąga – opowiadania akurat na długość drzemki maluszka, a więc dla mnie idealnie. Są bolączki codzienności – niemożność spokojnego zjedzenia posiłku, problemy z dbaniem o siebie, brak czasu na rozmowy tylko we dwoje, łóżko pełne małych nóżek i sierści… Ale w tym całym śmiechu, który sprawia, że plujesz z radości jeszcze ciepłą pitą w pośpiechu kawą, jest też mnóstwo miłości i rodzinnego szczęścia. Jest też docenianie małych chwil – wspólnie spędzany czas w nieidealnym mieszkaniu w bloku, wino wypite z przyjaciółką… Metafora ze stringami z jeża opisuje życie idealnie. Bon appetit!!!