Noc szpilek recenzja

Że Ameryka Południowa jest intrygująca, mało powiedziane. Tamtejsi pisarze również przykuwają uwagę, choć sama nie jestem z nimi dobrze zapoznana. Jednak Noc szpilek to książka, która zdecydowanie nakręca mnie na tamtą stronę świata. Mamy w niej fascynujący zlepek charakterów na tle równie fascynującego Peru. Konflikt tłoczy konflikt, a stan człowieka pod presją chaosu jest tutaj mocno wyeksponowany. To się autorowi naprawdę udało!

Wątek zbuntowanych dzieciaków i wynikającego stąd napięcia kojarzy mi się z filmem Biała wstążka. Tam to wszystko było dość statyczne i stabilne – w końcu niemiecki film – a tutaj panuje istny żywioł. A my, czytelnicy, zostajemy do niego wepchnięci jak do wulkanu. Nie mam do autora pretensji, wręcz przeciwnie. Wulkany w literaturze lubię i chcę być do nich wpychana jak najczęściej.

Świat opisany w Nocy szpilek jest gęsty i śmierdzący. Jak czytałam różne opinie, wiele osób zwraca w nich uwagę na "pachnący" styl Santiago Roncagliolo. W sumie trudno mi się z tym nie zgodzić. To kolejna odmiana w stosunku do Białej wstążki, bo tam obraz na ekranie jest czarno biały. Tu nasza wyobraźnia dostaje coś jakby pachnące barwy. Dzięki temu ulegamy stymulacji niemal na każdym kroku. A jeśli połączyć to ze sprawnie poprowadzonym napięciem, jak w thrillerach być przecież powinno, wychodzi fascynująca uczta.

Bardzo się cieszę, że sięgnęłam za powieść Roncagliolo. To dobry krok na ścieżce ku literaturze południowo-amerykańskiej, ale i zrozumieniu psychologii nastolatków. To w gruncie rzeczy intensywny fresk o nastoletnim horrorze. Głębia historii w połączeniu z ówczesnymi problemami społecznymi tworzy thriller pełen mrocznych zakamarków ludzkiego umysłu. Nie bez znaczenia jest wątek szkoły, która przecież stanowi ważny czynnik w dorastaniu człowieka. Ten czynnik jest zawodny, choć z wierzchu wszystko zdaje się lśnić na błysk. Wydaje mi się, że to dość uniwersalna sprawa. Sądzę, że Noc szpilek mogłaby mieć miejsce i w Polsce lat 90. Na pewno uwierzyłabym w tę historię.