Jak adoptowałem Antona recenzja

O wychowaniu dzieci, dziecka literatury fachowej na runku wydawniczym nie brakuje. O adopcji na pewno też, ale przy tym zagadnieniu ważne są historie osób, które borykają, borykały się, bądź mają zamiar podjęcia się działania w tym kierunku. Dlatego z dużym zainteresowaniem wziąłem do ręki wspomnienia Roberta Klose, Amerykanina, u którego płynie polska krew, ponieważ jego rodzina ze strony babki i dziadka wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych jeszcze przed pierwszą wojną światową.

Zanim o treści książki to kilka słów o głównym bohaterze, o Robercie Klose. Jest on profesorem biologii na Uniwersytecie w Maine. Od lat pisze teksty dla The Christian Science Monitor, niektóre też ukazały się w Newsweeku czy The Boston Globe. Na swoim koncie ma też osiem książek. Warto dodać w tym miejscu, że niniejszą przetłumaczył na język polski pan Piotr Moskwa, który... jest jednym z bohaterów opowieści autora.

Jak adoptowałem Antona to bardzo poruszająca opowieść. Pan Robert z adopcją spotkał się już wcześniej, ponieważ adoptował już chłopca Aloszę, Rosjanina. Ta opowieść jest o innym chłopcu pochodzącym z Ukrainy. Autor w swoim intymnym dzienniku opisuje od pierwszego kroku do sprowadzenia dziecka ze wschodniej Europy do Stanów Zjednoczonych. To niezwykła podróż prowadząca przed Warszawę i Kijów, do dalekiego Mikołajowa na południu Ukrainy. To opis zmagań nie tylko z biurokracją ukraińską, ale również fakt, że autor nie wiedział, jakie dziecko będzie mógł adoptować. To niezwykła historia o sile miłości, którą Robert Klose dał małej istocie, skazanej na dom dziecka.

Oczywiście sama podróż to wiele przygód, niespodzianek, nerwów, stresu i poczucia, że misja może się nie powieść. Autor jednak nie dawał za wygraną, robił wszystko, co było w jego mocy, by wrócić do swojej ojczyzny z nowym członkiem rodziny. Na pewno w tekście można znaleźć wiele bardzo poruszających cytatów. Ja wybrałem dwa, jeden zdecydowanie humorystyczny:

I:

Wspomnienia z podróży to opowieść, która poruszy każdą osobę. Wzruszająca, ale też dająca nadzieję dla tych, którzy potrzebują pomocy. W tym przypadku Anton znalazł swój nowy dom. Choć nie będzie to łatwe, choć wiele trudności będzie się piętrzyć na każdym kroku. Warto jednak poznać je i przeczytać tę niezwykłą lekturę.

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Novae Res.