Więzy krwi recenzja

Używając slangu, J.T. Ellison pozamiatała. " Więzy krwi "to świetny i czasami, bardzo realistyczny thriller. Pokręcony i pełen emocji.

Przez siedemnaście lat rodzina Wrightów żyła spokojnie. Cieszyli się sukcesami córki, która jako narciarka alpejska, zdobywała najlepsze noty. Niestety, w jednej chwili, ich poukładane życie, runęło jak domek z kart. Wypadek na stoku doprowadził do otwartego złamania nogi. Lekarze musieli przeprowadzić operację. Przed zabiegiem zrobiono szereg badań laboratoryjnych, które ujawniły smutną prawdę. Minda jest poważnie chora, a jej diagnoza to ostra białaczka szpikowa. Trudny do leczenia rak, okazał się nie do pokonania przy zastosowaniu chemioterapii. Dziewczyna musi dostać komórki macierzyste, najlepiej od spokrewnionego dawcy. Jako że Minda nie miała rodzeństwa, lekarz uznał, że w pierwszej kolejności da szansę rodzicom, którzy mogą się okazać dużo lepszymi dawcami niż ktoś obcy. W tym momencie akcja nabiera rumieńców, gdyż na jaw wychodzą kłamstwa z przeszłości. Niestety, kłamstwa gonią kłamstwa, a półprawdy i sekrety nie pomagają. Tymczasem Minda czuje się coraz gorzej i musi jak najszybciej otrzymać komórki.

Autorka świetnie budowała napięcie stopniowo odkrywając nowe karty, jednak nie wszystkie były prawdziwe. W pewnym momencie trudno było zgadnąć co jest prawdą, a co kłamstwem. W książce pojawił się wątek skomplikowanych relacji rodzinnych oraz narracja dwuczasowa. Co łączy dwie nastolatki: Vivian i Liesel, leczone w szpitalu psychiatrycznym w 1993 roku, ze współczesnymi wydarzeniami i bohaterami?

Pomimo iż główna akcja skupia się na chorobie Mindy i poszukiwaniach spokrewnionego dawcy, to autorka przemyciła ważny wątek poboczny. Depresja, samobójstwo, choroby psychiczne, bardzo istotne tematy dla J.T.Ellison, które chcia­ła po­ru­szyć w od­po­wied­ni spo­sób, aby oka­zać sza­cu­nek i zro­zu­mie­nie dla osoby chorej, jak i dla jej bli­skich.

W książce jest kilka zwrotów akcji, które totalnie zmieniają wszystko i pokazują bohaterów w zupełnie innym świetle burząc jednocześnie wszystkie wcześniejsze domysły. Końcowe sto stron to szalony i mocno zakręcony twister, stanowiący mało wiarygodną stronę tej książki. To w tej części znajduje się największa dawka sensacji, thrillera, oraz rozwiązanie wszystkich zagadek kryminalnych.

Serdecznie polecam i zachęcam do przeczytania.