Martwy sad recenzja

Na książki pana Mieczysława miałam ochotę już od jakiegoś czasu. Tym bardziej, że mam z czego wybierać ze swojej prywatnej biblioteczki. Po namyśle zdecydowałam się na Martwy sad, który chyba najdłużej czekał na swoją kolej.
Komisarz Marcin Zakrzewski 30 lat temu stracił brata, który zniknął w niewyjaśnionych okolicznościach. W trakcie prowadzenia śledztwa, podczas pościgu za sprawcą słyszy od niego dziwne zdanie: „Widziałem, jak diabeł chodzi tam na palcach“. Nie dość, że same słowa są niepokojące, to na dodatek wypowiedział je brat komisarza na kilka dni przed zniknięciem.
Zakrzewski postanawia wrócić do sprawy sprzed lat, mając nadzieję, że natrafi na coś, co pomoże mu w końcu rozwiązać sprawę. Szybko okazuje się, że podwrocławska wieś, z której pochodzi, od wojny jest milczącym świadkiem zaginięć także innych dzieci. Co łączy tamtejsze zaginięcia chłopców, z aktualnymi morderstwami kobiet. Czyżby stał za tym ten sam sprawca co 70 lat temu? A może jest jakieś inne wyjaśnienie?
Kiedy zaczęłam czytać Martwy sad, zaczęłam się nieco obawiać fabuły. Już raz miałam do czynienia z bliźniakami w fabule (mam ty na myśli Piętno Piotrowskiego) i wtedy ten motyw mnie nie uwiódł. Ponadto, wkradł się do fabuły element grozy i obawiałam się jakiegoś twistu fabularnego a'la King, w którym za wszystko będą odpowiadać kosmici. Nawet nie wiecie jak się cieszę, że ta książka jest taka... polska. Nie wiem czy to słowo brzmi jak komplement, ale w tym przypadku powinno mieć takie zastosowanie.
Oczywistym jest, że ta książka napisana jest znakomicie pod względem językowym i stylistyczny. Ale jest jeszcze coś co wyróżnią na tle innych kryminałów. A jest to niewątpliwie pomysł na fabułę. Od samego początku czuć, że autor wiedział co i jak chce napisać. Mam wrażenie, że ta książka napisana tak samo jak jest czytana - jednym tchem.
Komisarz Zakrzewski jest interesującą postacią. Nie ukrywam, że mam słabość do Włochów i polskich gliniarzy z krwi kości, co powoduje, że chętnie pana Marcina umieszczę w rankingu moich ulubionych postaci. Ode mnie 10/10.