Do ostatniej kropli krwi recenzja

Kathleen Maguire jest dla mnie jak stara dobra znajoma. Sięgając po nowy tom, poświęcony jej przygodom, czuję się jakbym szła na spotkanie dawno niewidzianej koleżanki.
Jak dla mnie "do ostatniej kropli krwi" to dość słaba część, ale Masterton pisząc o Katie miał wzloty i upadki.

W tej książce głównym celem Katie są dwa skłócone ze sobą gangi oraz morderca sędziego Quinna, jej byłego kochanka. Wątkiem pobocznym jest morderca z nad rzeki Lee, który spycha swoje ofiary do rzeki, a którego już znamy z poprzedniej części. Śledzę uważnie i wiernie losy Katie, więc szansa na to, że dowiem się kto mordował już w poprzedniej części i- wyjątkowo- nie został przez Katie schwytany sprawiła, że dla mnie wątek ten był bardzo interesujący.

Jeśli chodzi o zazwyczaj bogate życie erotyczne pani nadkomisarz tym razem jest wyjątkowo spokojnie- Katie nadal opłakuje Connora i nie interesują jej inni mężczyźni, nawet miły i przystojny zastępca sędziego Quinna, który pojawia się na horyzoncie. Katie korzysta z ciepła i wsparcia, jakie daje jej detektyw Kyna Ni Nuallan. Jednak tym razem sprowadza to na kobiety kłopoty.

Dochodzą problemy z przełożonym Katie O'Kanem, który na domiarwzłegoww akademii był jej kochankiem. Katie w każdej części serii musi się mierzyć z nieprzychylnymi przełożonymi, ale muszę przyznać, że problemów o takim podłożu jeszcze nie miała.

Mimo, że na każdej prawie stronie mamy tu utarczki groźnych gangów i mnóstwo akcji, mam wrażenie, że tę powieść Masterton pisał "na szybko", pobieżnie. Brak tu głębszych opisów. Związek sprzed lat z zamordowanym sędzią był dla Katie czymś ogromnie ważnym. Ważnym na tyle, że ona w dowód swojej miłości dała mu obrączkę, a on nigdy jej nie zdjął. Jak to możliwe, że mimo, że zawsze losy i uczucia Katie są dokładnie opisywane, w dotychczasowych 10 tomach nie było słowa o tym romansie, a nawet jeśli było to tylko mimochodem? Żona sędziego, która go wykryła i dopuściła się zbrodni, grozi Katie, a jednak swej gróźby nie spełnia. Razi mnie też zakończenie losów przywódców zwaśnionych gangów. Na pewno jest niespodziewane, ale i nierealne i wręcz na swój sposób dziecinnie uproszczone.

Jedynym co mnie cieszy jest fakt, że to nie koniec przygód nadkomisarz Kathleen Maguire. Przystojny sędzia nie daje za wygraną, Katie traci znów bliską osobę (to nie spoiler, każda część się tak kończy, więc łatwo to przewidzieć), a skoro była żona martwego sędziego nie zrealizowała swojej groźby w tej części, jest szansa, że zrobi to w następnej.