Tajne życie. Kobieta w służbie CIA recenzja

Książka "Tajne życie. Kobieta w służbie CIA" jest świetnym przykładem literatury faktu, który przybliża nam życie tajnych agentów. Dokładnie to agentki, która jako młoda kobieta została zwerbowana do CIA. Amaryllis Fox w swojej książce przybliża nam tajniki pracy szpiega, odsłania tajemnice, których nikt wcześniej nie ujawnił. Szczegółowo opisuje swoje misje na Bliskim Wschodzie. Na chłodno relacjonuje wydarzenia, w których centrum przyszło się jej znaleźć. Szczegółowo opisuje swoje początki w CIA. Wymagające szkolenie na Farmie, które ma przygotować młodego agenta na wszystkie możliwe scenariusze czekające go w terenie. Ale czy jest to możliwe? Agent mimo całego sztabu wspierającego go ludzi, często zostaje zdany wyłącznie na siebie. I wtedy tylko od niego zależy pozytywne zakończenie misji.

Autorka na przykładzie swoich doświadczeń, ukazuje zwykłemu śmiertelnikowi jak bardzo wyczerpująca emocjonalnie jest praca agenta. Ile wyrzeczeń i poświęceń wymaga się od człowieka zwerbowanego do CIA. Jak mocno trzeba wierzyć w to co się robi, aby wytrzymać towarzyszące przez cały czas napięcie i ryzyko. Ile potrzeba pokładów inteligencji, sprytu i samodyscypliny, aby nie dać się zdemaskować i zabić. Bo nawet najmniejszy błąd może kosztować życie tysiąca niewinnych ludzi.

Chociaż książka napisana jest w klimacie powieści szpiegowskiej, to nie zabraknie tu również wątków prywatnych do których odnosi się autorka. Poznamy jej lata dzieciństwa i młodości. Dowiemy się o jej życiu rodzinnym i małżeństwach. Prześledzimy próbę połączenia kariery szpiegowskiej z życiem prywatnym.

Jest to bardzo interesująca lektura, która pozwala poznać pracę tajnych służb. Książka budzi emocje, ze względu na opisane przez Amaryllis Fox wydarzenia, które miały miejsce naprawdę. Nie jest to fikcja, tylko rzeczowa literatura faktu. Warto ją przeczytać i poznać historię autorki. Kobiety, która poświęciła swoje lata młodości na walkę z terroryzmem i obronę życia niewinnych istnień. Podziwiam takie kobiety. Oby było ich coraz więcej.