Chechło recenzja

Jeśli ktoś miał styczność z jakąkolwiek powieścią Pauliny Świst to wie, czego w jej książkach można się spodziewać. Ostry seks, cięte riposty i równie cięty język, zawrotne tempo w relacjach damsko-męskich, mocno stąpający po ziemi bohaterowie i akcja, która nawet na moment nie chce zwolnić. Taka schematyczność pojawia się właściwie w każdej z przeczytanych przeze mnie książek Pani Pauliny Świst. Czy to źle? Nie, wręcz przeciwnie. Wiem, jakiego tempa mogę się spodziewać i wiem, że autorka mnie nie zawiedzie. Tak też było tym razem, gdy sięgnęłam po "Chechło".

Akcja książki osadzona jest w teraźniejszości, bowiem toczy się ona w czasach covidowych. Główna bohaterka (Paulina Maxellon) prowadzi dość intensywny tryb życia: za dnia pracuje w Urzędzie Gminy, po godzinach kelneruje na imprezach a w każdej wolnej chwili zamienia się w Ninę Hałas, autorkę pikantnych powieści, gdzie prym wiodą przystojni i niebezpieczni mężczyźni, którzy z kobietami w łóżku robią co chcą. Na jednej z imprez poznaje mecenasa Marcina Szewerskiego i... Nie, nie rodzi się między nimi romantyczne uczucie z motylami w brzuchu i głaskaniem po policzku. Zaczyna się ostry seks, który przeplatany jest równie ostrym ale i jednocześnie zabawnym językiem.
Ci dwoje wpadają na siebie nie tylko w łóżku. Okazuje się, że muszą stawić czoła sprawie, w której obydwoje są wrzuceni: Ośrodek dla ozdrowieńców nad jeziorem Chechło. Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie fakt, że na terenie tegoż ośrodka są osoby, które po cichu prowadzą w tym miejscu ciemne interesy za grube miliony. Czy ta dwójka może być bezpieczna pośród gangsterów?

Książkę czytało mi się rewelacyjnie i... szybko. Czasem żałuję, że opowieści Pani Pauliny łykam w takim zawrotnym tempie. Lubię jej styl pisania, przemawia do mnie i sprawia, że przy jej książkach totalnie się relaksuję i cieszę się z lektury. Nie czuję się w żaden sposób zgorszona, nie czytam książki z wypiekami na twarzy (może powinnam?:P )gdy bohaterowie trafiają do łóżka (ale też na podłogę, pod prysznic czy gdzie tam wyobraźnia poniesie autorkę). Dobrze się bawię i chyba to jest najważniejsze.
W twórczości Pani Pauliny cenię sobie to, że akcja jest wrzucona w teraźniejszy moment, przez co historia którą czytam staje się niemal namacalna i bardzo realna. I za każdym razem, gdy kończę ostatnie zdanie i odkładam książkę na półkę, już tęsknię za bohaterami i czekam na kolejną książkę autorki.