Stateczna i postrzelona recenzja

Ta książka ma dwie narratorki i zarazem dwie głowne bohaterki Emilkę i Lulę, które są serdecznymi przyjaciółkami.Emilka skończyła studia na akademii rolniczej o specjalności ogrodnictwo i właśnie rozstała się po dwóch latach z narzeczonym ,który miast zdolnym marketingowcem okazał się gangsterem i handlarzem narkotyków .Emilkę zszkokowała decyzja o jego aresztowaniu - dzięki czemu straciła dach nad głową ,a "w spadku " po miłości pozostała jej droga limuzyna - prezent od niedoszłego meża.Dziewczyna zmuszona sytuacja wprowadza się do Luli ,35-letniej kusztosz muzeum w Szczecinie.Lula jest singielką ,ale nie z wyboru .Jej dawna miłość ma już żonę i córkę .Obie panie chcą wszystko zmienić i na nowo ułozyć sobie zycie.Okazją do tego jest wyjazd do dawnego znajomego Luli - jej instruktora jazdy konnej i pedagoga z lat liceum ,który mieszka wraz z żoną w okolicy Karpacza.Lula na spotkanie z dawnymi kumplami w Rotmistrzówce zabiera Emilkę - która zakochuje się w tym miejscu.Rotmistrz już nie żyje - ale jego żona z nieukrywaną radością przyjmuje wyczekiwanych gości.Stan finasów gospodarstwa jest opłakany - brak funduszy zmusza wdowę do sprzedaży koni.To nie podoba się przyjaciołom domu - którzy postanawiają przekształcić dom w gospodarstwo agroturystyczne wraz ze stadniną koni.Pomysł udaje się w 100 %.Nie brak jednak przy tym wielu niespodzianek i wyzwań, a obie przyjaciółki znajdują nie tylko ciekawą pracę ale i miłość.
Ta powieść podobnie jak i inne książki Moniki Szwaji jest niezwykle pogodna,wesoła i pełna humoru.Napisana "lekkim" piórem tak charakterystycznym dla tej autorki świetnie bawi ,przyciąga i wzrusza.Może ktoś powie ,że jest czasem naiwna i pokazuje życie bardzo "kolorowo",ale myślę ,że taka odskocznia od szarej rzeczywistości świetnie zrobi czytelnikom.Brakuje mi tak bliskiej i oddanej przyjaciółki jak Lula czy Emilka - bo kłopotów w zyciu nie brak a czasem dobrze się komuś zwierzyć i wypłakać .Dobrze ,że autorka napisała taką książkę w dużej mierze o prawdziwej przyjaźni ,bo dzis w dobie samotności czasem o nią trudno.