Maigret szuka obrony recenzja

Ten tom serii z Maigretem zaczyna się nietypowo, oto w parę dni po kolacji z przyjacielem, doktorem Pardonem, w czasie której lekarz pyta go: „Czy w całej swej karierze […] spotkał pan kiedyś zbrodniarza naprawdę złego”, nasz komisarz zostaje wezwany przez prefekta. Zwierzchnik oskarża Maigreta o molestowanie bliskiej krewnej wysoko postawionego prawnika. Ciężkie te zarzuty wyssane są oczywiście z palca, ale nasz komisarz musi to udowodnić, czyli powinien wykazać, że nie jest wielbłądem, w przeciwnym przypadku zostanie zwolniony z policji i zesłany na wcześniejszą emeryturę.

Zatem Maigret prowadzi śledztwo mające na celu odkrycie kto i dlaczego zmontował tę zmyślną intrygę przeciwko niemu. Sprawa jest trudna, bo zwierzchność chce, żeby nasz komisarz całkowicie wyłączył się ze śledztwa, prowadzi więc Maigret swoje dochodzenie prywatnie, korzystając z pomocy znajomych inspektorów; przy okazji, dowiaduje się, na kogo może liczyć w trudnej sytuacji: prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie.

Książka zatem opisuje proces osaczenia głównego bohatera, który, mimo że jest niewinny, musi to udowodnić, wcale to łatwe nie jest. Od razu nasuwa się skojarzenie z Kafką, który był mistrzem w budowaniu atmosfery zaszczucia, beznadziei, mentalnej klaustrofobii. Tu jakoś zupełnie nie czułem dramatycznej sytuacji Maigreta, dalej normalnie pracował i nieoficjalnie pozwalano mu się prowadzić śledztwo w swojej sprawie. No cóż, Simenon to nie Kafka... Tak więc pod względem psychologicznym rzecz cała jest mało wiarygodna, prawdę mówiąc rozczarowuje. A samo rozwiązanie zagadki nękania Maigreta w ciekawy sposób związane jest z doktorem Pardonem i jego pytaniem o absolutne zło. Z drugiej strony odpowiedź na pytanie kto zmontował intrygę przeciwko Maigretowi, pozostawia uczucie pewnego niedosytu.

Muszę jednak powiedzieć, że książka jest dobrze napisana, gdy zacząłem czytać, to nie mogłem się oderwać i skończyłem lekturę w jeden wieczór. Niemniej, biorąc pod uwagę powyższe zastrzeżenia, nie jest to najlepsza pozycja w bogatym dorobku Simenona.