Restauracja na końcu wszechświata recenzja

Chyba każdy słyszał o książce "Autostopem przez Galaktykę". Należałem do tych, którzy znali tytuł, ale nie potrafili powiedzieć niczego o jej treści. Teraz, na okazję 42. rocznicy wydania pierwszego tomu, wydawnictwo Zysk i s-ka zdecydowało się na wznowienie tej klasycznej powieści, w odświeżonej formie, ubogaconej o ilustracje Chrisa Riddella. Zanim zabierzecie się za "Restaurację na końcu wszechświata" koniecznie musicie przeczytać "Autostopem przez Galaktykę", ponieważ jest to kontynuacja tej szalonej opowieści. Zrozumiecie też dlaczego właśnie 42. rocznica jest tą wyjątkową! Wszak czterdzieści dwa to bardzo ważna odpowiedź, do której w drugim tomie poszukiwać będziemy pytania.

Douglas Adams zabiera nas w podróż o podwyższonym poziomie absurdu. To co się dzieje w "Restauracji na końcu wszechświata" jest tak dalece szalone i niepojęte, że trzeba wytężyć umysł, aby nie dać się zgubić. Skaczemy przez cały wszechświat, jednak nie tylko w przestrzeni, ale przede wszystkim w czasie.
W książkach uwielbiam to, że wydarzyć się może absolutnie wszystko. Z tego samego założenia wychodził Douglas Adams, obmyślając zarys swojej powieści. Zwroty akcji są tak drastyczne i zaskakujące, że po pewnym czasie (nomen omen!) już nic nas nie dziwi, albo dziwi dosłownie wszystko.

Kontynuujemy zatem przygodę w gronie postaci poznanych w pierwszym tomie. Choć w przypadku powieści Adamsa trudno mówić o kontynuacji, gdy kontinuum czasoprzestrzenne jest tak poszatkowane za sprawą jego wyobraźni. Autor wspina się na jeszcze wyższy poziom absurdu i abstrakcji niż w pierwszym tomie powieści, jednak nie jest to sztuka dla sztuki. W tym całym szaleństwie jest metoda. Koniec końców zostajemy zmuszeni do refleksji - choćby nad tym gdzie zmierza nasz świat, kto za tym wszystkim stoi i czy mamy jakikolwiek wpływ na nasz dalszy los.

A to wszystko okraszone świetnym, abstrakcyjnym humorem. Douglas Adams urodził się w Wielkiej Brytanii i miał około 25 lat gdy grupa komików tworząca Monty Pythona świętowała największe sukcesy. Stąd moje skojarzenia podczas lektury "Restauracji na końcu wszechświata" właśnie z tym specyficznym poczuciem humoru nie są pozbawione podstaw. Jeśli bawi Was "Monty Python" - jestem również spokojny o to, że rozbawi Was powieść Douglasa Adamsa. To specyficzne poczucie humoru, które w wydaniu science fiction naprawdę do mnie trafia.

Książkę polecam tym, którzy chcą sięgnąć po coś lżejszego, zabawnego, szalonego - a przy tym dobrze napisanego. Powieści Douglasa Adamsa zasłużyły na miano klasyki. Jeśli nie mieliście okazji wcześniej się z nimi zapoznać - 42. rocznica pierwszego wydania jest świetną okazją!

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.