Sanatorium cudów recenzja

Hej, hej!

Dzisiaj będzie coś o dzieciach i dla dzieci. Nasi obserwatorzy wiedzą, że obie Zdrowo BooKKnięte dziewczyny są pełnoetatowymi mamami. Sandra ma to szczęście, że oprócz trójki własnych pociech, na co dzień pracuje z dzieciakami i czerpie z tej pracy mnóstwo satysfakcji. Ich uśmiechy, komplementy, przytulasy oraz laurki dają (kolokwialnie mówiąc) niesamowitego kopa do działania. Sandra, idąc za jedną ze swoich ulubionych pisarek z czasów dzieciństwa – #LucyMaudMontgomery, wierzy, że „dodatni wpływ na dziecko jest ważniejszy niż nauczenie abecadła”, dlatego w swojej pracy nie skupia się tylko i wyłącznie na nauczaniu słownictwa, czy objaśnianiu struktur gramatycznych, ale także stara się wysłuchać gorzkich żali młodzieży, służyć radą i przekazywać istotne wartości. W tym ostatnim niezwykle pomocna okazuje się literatura. Na rynku mamy wiele świetnych pozycji, którymi można nie tylko raczyć prywatne dzieci, ale także wykorzystywać na lekcjach wychowawczych czy bibliotecznych. Takim przykładem okazuje się „#SanatoriumCudów” autorstwa Izabella Agaczewska - strona autorska , która należy do zacnego grona znanych i lubianych przez nas Samowydawcy.pl .

Bohaterem tej historii jest dziewięcioletni Aleksander, który mimo młodego wieku widział zbyt wiele. Chłopiec był świadkiem straszliwego wypadku i w wyniku stresu oraz wyrzutów sumienia przestał mówić. Aby wyleczyć tą przypadłość, trafia do sanatorium. Na miejscu, w wyniku subiektywnej procedury, zostaje „zakwalifikowany” do grupy DZIWOLĄGÓW, a więc dzieci z niepełnosprawnościami, które są odtrącane i szykanowane, nie tylko przez NORMALSÓW, ale także przez niekompetentny personel placówki. Aleksander ze swoim #mutyzm, Ksawery będący w spektrum #autyzm, Ismena z #ZespółDowna i Leopold cierpiący na #porażeniemózgowe nie czują się w sanatorium komfortowo i marzą o rychłym powrocie do domu … Wszystko jednak zmienia się kiedy pracę w placówce zaczyna Pani Konstancja. Nowa opiekunka ujawnia dzieciom pewną tajemnicę … Jaką? Sami przeczytajcie !

Izabella Agaczewska, jak przystało na rasową oligofrenopedagożkę, daje czytelnikom lekcję tolerancji, akceptacji i życzliwości. Uczy ich, jak mimo przeciwności walczyć o swoje marzenia, dając nadzieję na ich rychłe spełnienie.

Szczególnie bliski nauczycielskiemu i matczynemu sercu Sandry okazał się cytat „To, jak wygląda ta kraina, zależy wyłącznie od Was. Pojawi się tu wszystko o czym pomyślicie. Wy również możecie się przeobrazić, w kogo tylko chcecie. Pozwólcie by marzenia uwolniły was od lęku i niepewności. Ogranicza was tylko wasza wyobraźnia i czas”. Czy podobnie jak my, uważacie że stanowi on nawiązanie do słynnych słów #antoinedesaintexupery, w myśl których dzieci mają wręcz cudowną moc, aby zmieniać się we wszystko, w co tylko zapragną?

Autorka, swoim dziełem dosłownie i w przenośni, sprzeciwia się tak popularnemu we współczesnych czasach „szufladkowaniu” ludzi. Otwarcie tajemniczej komody przez Panią Konstancję ma wymiar symboliczny i jest wyrazem dezaprobaty kategoryzacji na „lepszych” i „gorszych”. Ustami w/w bohaterki Izabella Agaczewska objaśnia schorzenia bohaterów, ukazuje różnice, ale jednocześnie zapewnia, że nie przeszkadzają one we wspólnym spędzaniu wolnego czasu. Dzięki tej lekturze młodszy czytelnik nauczy się patrzeć na drugiego człowieka nie tylko przez pryzmat choroby, a starszy uświadomi sobie, że żadne dziecko nie pojawia się na świecie z instrukcją obsługi i w związku z tym trzeba nauczyć się, jak radzić sobie z każdym z nich.

O całym wachlarzu pozytywnych wartości, jakie przekazuje „Sanatorium Cudów” mogłybyśmy pisać dziesiątki, jak nie setki tysięcy znaków, ale zdajemy sobie sprawę, że media społecznościowe nas w tym zakresie ograniczają. Dlatego na koniec dodamy jeszcze, że uwagę młodego czytelnika z pewnością przykują przepiękne, choć proste ilustracje Iwony Pastuszka- Vedral, które na błyszczącym papierze, przy idealnie rozstrzelonej czcionce, wyglądają po prostu obłędnie.

Książkę można czytać wspólnie z dziećmi w celach rozrywkowych, ale także z powodzeniem wykorzystać jako punkt wyjściowy do rozmów na trudne tematy, dotyczące chorób.

Dziękujemy Autorce za zaufanie i przekazanie egzemplarza do recenzji z przemiłą dedykacją. Ogrom emocji, jaki nam towarzyszył podczas wieczornej sesji czytelniczej, spowodował,że z czystym sumieniem przyznajemy okrąglutką dyszkę w skali od jednego do dziesięciu!