Chłopiec motyl recenzja

 Dobrze skonstruowany thriller, który przez sposób opisywania wydarzeń, to mocno łapie, to delikatnie puszcza, by można zaczerpnąć tchu. Już po pierwszym krótkim rozdziale prologu stajemy się mocno zaciekawieni treścią. Co tez może dać nam książka, która już na wstępie wywołuje w nas takie emocje?  Nauka, eksperymenty, związek z entomologią i wiara w guru, czyli tzw. sekciarstwo, to punkty od których Peter Stjernstrom wychodzi, by stworzyć emocjonująca rozgrywkę na kartach swej książki.
 
 Po zdarzeniach w prologu przenosimy się jakieś 30 lat do przodu, gdzie będzie się toczyć właściwa akcja. Bieżące wydarzenia będą momentami przeplatane migawkami z czasów, gdy nasz bohater jeszcze się nie narodził albo z lat dzieciństwa Jonasa lub mające miejsce na kilka lat przed właściwymi zdarzeniami. To właśnie on, Jonas, wraz ze swoim przyjacielem Bjornem oraz nowo poznaną Nelly będą doszukiwać się prawdy prowadząc prywatne śledztwo. 
  Natomiast wszystko to, co w treści dotyczy owadów, a w szczególności stadia rozwoju motyli, którymi jest tak zafascynowany wykładowca Ray, silnie wpływa na klimat powieści. Bez tego, w pewnym sensie, wykładu na ich temat nie byłoby "Chłopca motyla". A przy tym owe fragmenty nie wydają się być nużące, czy niepokojąco obciążające akcje. Czyta się podane informacje jako dane do rozszyfrowania sprawy oraz poznania ludzkiej fascynacji, doświadczania i wkraczania na drogę ewolucji.
 
 Z jednej strony to wciągająca, intrygująca powieść, z drugiej dość dziwna, bo można się poczuć jakby zdarzenia mimowolnie wciągały nas i próbowały owinąć w kokon wypadków, na które nie mamy wpływu ani siły się z nich wyswobodzić.  Jest coś mocnego w pisarstwie tego Autora. To moja druga jego powieść i mimo iż tę uważam za lepszą w sensie tematyki,  to jest to ten sam dopracowany styl i bardzo dobry język, przy pomocy którego Autor nami swobodnie manipuluje.