Ludzie, którzy nie toną recenzja

„Ludzie, którzy nie toną” to debiut prozatorski Jolanty Sak. Autorka dała się wcześniej poznać jako poetka i to zamiłowanie do piękna języka można wyczuć i tutaj, co czyni tę powieść wyjątkową. Tworząc mariaż gatunkowy zgrabnie łączy elementy literatury pięknej, obyczajowej, a nawet kryminału.

Obraz rodziny, który wyłania się z kart powieści budzi ciarki. Na pierwszy rzut oka bohaterowie powieści żyją zwykłym, choć niepozbawionym problemów życiem. Tworząc fasadę normalności, wzbudzają zaufanie i szacunek w lokalnej społeczności. Pod powierzchnią jednak kipi od skrywanych sekretów, hipokryzji, zdrad i manipulacji, a nawet przestępczej działalności perfidnie wykorzystującej zdesperowane kobiety w dramatycznej sytuacji życiowej.

I właśnie to zwykłe życie, które toczy się obok prawdziwego bestialstwa uderza najmocniej. Przeraża, jak łatwo banalna rzeczywistość może stać się przykrywką dla brutalnych zbr0dni. Zagłębiając się w ciemne zakamarki ludzkich relacji pełne skrywanych sekretów i moralnych kompromisów jesteśmy świadkami, jak wyrzuty sumienia tworzą rysy na murze milczenia.

Atmosfera dusznego lata, klaustrofobiczne relacje rodzinne i zagadkowe wydarzenia tworzą intensywny klimat, który wciąga w świat pełen niepokoju i tajemnic. Stopniowe odsłanianie kolejnych warstw intrygi przypomina rozwijanie pajęczej sieci, w której każdy bohater jest uwięziony. Tu nie ma miejsca na współczucie, każdy czyn usprawiedliwia konieczność, a granice ludzkiej podłości są płynnie przekraczane.

Ta powieść obnaża brutalną prawdę o ludzkiej naturze pozostawiając po sobie ślad, bo nie sposób pozostać obojętnym na obraz rodziny przeżartej złem od środka. Która jest przeciwieństwem rodziny, o jakiej marzymy - pełnej miłości, życzliwości i zapewniającej poczucie bezpieczeństwa. Ta opowieść skłania do refleksji nad moralnością i granicami zła i z pewnością zachwyci czytelników, którzy cenią sobie mroczne historie oparte na ludzkich dramatach i niejednoznacznych postaciach.

Ja już się cieszę na lekturę drugiego tomu „Rozgrzeszyć nawróconych”.