Ludzie, którzy nie toną

O matko, cóż to za upiorna rodzinka… Oto gwiazdy rodziny Brzezińskich: Magda – mamuśka i teściowa, Piotr i Tomasz – synowie i mężowie, Joanna i Ewa – żony i synowe… Pomiędzy nimi Andrzej – mąż, ojciec i teść.

Magda to twarda sztuka z rozmachem prowadząca „rodzinny biznesik”. Nielegalny oczywiście. I brzydki. Piotr – mąż Joanny, wzięty ginekolog, który wabi nieszczęśnice w kłopocie i oddaje je pod kuratelę mamuśki. Tomasz – mąż Ewy, nieudacznik życiowy, który wiedział i czerpał korzyści, a nic nie zrobił… Joanna i Ewa – podejrzliwe żony uwikłane w niezdrowe relacje z małżonkami i teściową. I wreszcie Andrzejek – cichy safanduła, który raz, wespół z synową Ewą, zdobył się na sprzeciw wobec żony. I zrobił dziurę w rodzinnej łajbie, która miała nigdy nie zatonąć.

W tle są jeszcze Cichy i Benio – dwaj, kolokwialnie mówiąc, ociężali umysłowo pomagierzy mamuśki. Panowie w swej bezbrzeżnej mądrości, mimo szczerego zaangażowania, po prostu dali ciała, więc wszystko, co wymyśliła kreatywna Magda, po prostu nie mogło się udać. Jola świetnie i wiarygodnie wykreowała tych dwóch chłopków-roztropków z ograniczonym umysłem mających misję życia… Epizody z ich udziałem były zaba...

Dominująca, nie mająca skrupułów, dbająca o pozory matka, podporządkowany, ceniący spokój ojciec i dwóch synów, tkwiących w małżeństwach nie dających spełnienia zarówno im samym, jak i ich partnerkom. Starszy – ginekolog, nade wszystko kocha władzę i pieniądze, młodszy – cichy i potulny, pozwolił odebrać sobie prawo do szczęścia.

Jedna niechciana ciąża, jedna bezsenna noc, przypadkowe spojrzenie w okno i wzrok zatrzymany na nieznajomej dziewczynie prowadzonej przez dwóch mężczyzn do pomieszczenia gospodarczego należącego do teściów – tyle wystarczy by mozolnie budowana fasada rodzinnej idylli zaczęła pękać, kruszyć się i odpadać.

„Ludzie, którzy nie toną”, prozatorski debiut Jolanty Sak to historia o rodzinie, która na pozór idealna, za zamkniętymi drzwiami skrywa wiele mrocznych tajemnic. Kłamstwa, zdrady, przemoc, brak tolerancji, chciwość, pragnienie dominacji – zamieniają dom, który powinien stanowić azyl, w miejsce niebezpieczne, z którego chce się niezwłocznie uciec. Autorka z wprawą łącząc wątek obyczajowy z kryminalnym, dotykając trudnych tematów; handel ludźmi, aborcja, homoseksualizm, tworzy interesującą opowieść o wypaczonych relacjach i mrocznej stronie ludzkiej natury. Wartka akcja, prosty język i humor, od którego Jolanta Sak nie stroni, czynią „Ludzi, którzy nie toną” powieścią niezwykle przystępną, którą czyta się z niesłabnącym zainteresowaniem, aż do zaskakującego i nieoczywistego finału.

Czy istnieją ludzie, którzy nigdy nie toną❓


Rodzina jest naszym pierwszym statkiem
Wydaję się ogromna
Potężna
Niezatapialna.
Jej kapitan jest dla nas wzorem
Drogowskazem
Siłą, gdy wzburzone fale zapowiadają sztorm.
Lata jednak mijają.
Dostrzegamy w statku marzeń
Dziury
Zdrapaną farbę
Pęknięte belki
Niedociągnięcia.
Dopada nas strach
Moment zawahania
Czy faktycznie należymy do ludzi
Którzy nie toną❓


Lubię takie książki. Hybrydy gatunkowe, przy których myślę o poważnych sprawach, by za chwilę oderwać myśli od rzeczywistości i pośmiać się pod nosem. Jest trochę kryminalnie, minimalnie humorystycznie i pokaźnie obyczajowo.

Jedna familia, a posiada tak wiele odgałęzień osobowościowych. Trochę typowo - jesteśmy rodziną, niby się znamy, jemy wspólne posiłki, nawet rozmawiamy, a jednak każde z nas posiada w szafie życia szufladę, do której klucz trzyma poza zasięgiem cudzych rąk. Jolanta Sak wręcza Ci klucz do każdej mrocznej szuflady swoich bohaterów. Wyciągasz powoli dłoń, słyszysz charakterystyczne kliknięcie, zaglądasz... W pewnym momencie szabrujesz, jak się patrzy, jednak nie zapomnij o ostrożności - nikt nie lubi, gdy grzebie się w jego sekretach. Obyś nie wyszedł (wyszła) z tej historii z przytrzaśniętymi palcami.

Wiele tu było wątków przy których można się było zatrzymać i podumać. Przeanalizować do czego prowadzą niedopowiedzenia, chciwość, prz...

Czy istnieją ludzie, którzy nie toną? Nie da się ich zniszczyć i mimo wielu niepowodzeń zawsze dryfują po wodzie bez żadnego szwanku?

Autorka pokazuje, że nie, ale w bardzo ciekawy sposób. Książka to kryminał, w którym możemy zobaczyć punkty widzenia kilku bohaterów. Wszyscy są związani ze sprawą, ale każdy w inny sposób. Rodzina wygląda na szczęśliwą i poukładaną, sąsiedzi nie mogą powiedzieć nic złego na ich temat. Okazuje się jednak, że skrywają oni mroczne tajemnice. Matka i jej dwóch synów mają własny biznes i sprawy, o których nie wie reszta rodziny. Wszystko jest zatajane i każdy z nich milczy, nawet wobec swoich ukochanych. To co robią nie jest legalne, ale póki co wszystko szło bardzo gładko. Wszystko zmienia się, gdy żona jednego z braci widzi, co robią z jedną kobietą na ulicy.

Rodzina to synonim wsparcia, czułości i bezpieczeństwa. Niestety nie tutaj. Rodzina Magdy to wieczne niedopowiedzenia, tajemnice i nieszczęście.

Kłamstwa, manipulacje i kontakty. Piotr czuje się bezkarny, a jego egoizm niszczy wielu osobom życie. Do czego jest zdolny człowiek, aby dostać to co chce? Ile osób poświęci Piotr, aby nic nie wyszło na jaw?

Książka ma kilka wątków, które świetnie się ze sobą łączą. Jest dosyć cienka, bo ma jedynie 200 stron, ale bardzo wciągająca. Da się domyśleć motywów rodziny, ale tu bardziej chodzi o to, co stanie się dalej i czy przestępcy unikną kary. Fabuła jest bardzo ciekawie poprowadzona są momenty śmieszne oraz te...