Pomroki recenzja

"Pomroki" to pierwszy tom nowej serii o prokuratorze Michale Stróż, który lata wcześniej zrzucił sutannę. Sprawa, którą ma się zająć, dotyczy starszej kobiety, Barbary Ubryk, która zginęła w pożarze własnego domu w miejscowości Konary.

Historia dzieje się dwutorowo, ukazując bieżące śledztwo oraz retrospekcje z lat '90.

Przy wyborze powieści do czytania unikam dwóch tematów — krzywdy dzieci i krzywdy zwierząt. Fundamentem "Pomroków" jest krzywda dziecka, a znęcanie nad zwierzęciem jest wyróżniającym się elementem. Do tego dochodzą księża. Niektórzy z powołaniem, inni zrzucający sutannę, a jeszcze inni są zdegenerowani. Podobną tematykę autor wykorzystał w "Uczynkiem i zaniedbaniem". Mimo że "Pomroki" opisywały inną historię, to miałam wrażenie, że to odgrzewany kotlet. Miałam odczucie, że autor próbuje wykorzystać sprawdzoną tematykę, zaostrzyć ją i użyć ponownie ze zwiększą mocą. Poza tym odczułam, że pisarz stara odwoływać się do wrażliwości czytelnika, wyciągając bulwersujące tematy.
Sama fabuła początkowo intrygowała, jednak emocje dość szybko opadły. Ofiary nie dało się lubić i życzyło jej się jak najgorzej. Straciłam zainteresowanie, czy ktoś przyczynił się do jej śmierci i ewentualnie kto za nią odpowiada. Reszta postaci nie wzbudziła we mnie ani sympatii, ani antypatii. Sierżant Madej to idiota, pajac, którego żarty nie śmieszyły nikogo, prócz niego samego. Zresztą pozostali policjanci również inteligencją nie grzeszyli.
Fabularnie również nie było idealnie. Wkradło się kilka nieścisłości, pourywanych wątków i wątków znikąd. Dlaczego policjanta zainteresował brak wiadomości, skoro został zawieszony, więc logiczne jest, że informacji nie będzie otrzymywał. Innym przykładem jest niezgłoszenie wyników badań wykonanych przez lekarzy ze szpitala w Wadowicach. Rozumiem, że policjant, który nieoficjalnie je zlecił, postanowił je zataić, ale w przypadku nieletniej toczyło się śledztwo, więc taki obowiązek powinien ciążyć na lekarzach.

Liczyłam, że finał wbije mnie w fotel, ale nic takiego nie nastąpiło. Beznamiętnie przeczytałam o dość banalnej motywacji niektórych osób, o szablonowych wyjaśnieniach innych i bez refleksji zaczęłam czytać kolejną powieść.

Mimo sympatii do autora - 5, ale mocne.