Langer recenzja

Piotr Langer to arcyłotr z uniwersum Mroza, jeden z najbardziej popieprzonych postaci literackich, jakie kiedykolwiek w życiu miałam okazję poznać. Jestem fanką - totalnie. Niesamowicie cieszę się, że w ogóle powstał pomysł napisania tej serii, która pozwoli czytelnikom lepiej poznać psychopatyczną naturę biznesmena - bo i owszem, pojawia się on w Chyłce, ale ostatecznie nie jest to seria o nim.

Tu autor skupił się wyłącznie na Sadyście z Mokotowa. I ostrzegam - jest to niemal pięćset stron naprawdę mocnej lektury. Są naprawdę brutalne gwałty, masakrowanie ciał i opisy aktów nekrofilii. A wszystko to jak zwykle umieszczone w realnym świecie, w czasie, gdy Ukraina od roku walczyła z wrogiem. Uwielbiam to.

Bardzo też cenię sobie choćby wspomnienia o postaciach z innych serii autora, a ponieważ Piotr Langer pojawił się w serii z Joanną Chyłką trochę obawiałam się, że tu również się ona pojawi (mimo mojej wielkiej sympatii do jej osoby, jestem nią lekko zmęczona) tak się jednak nie stało i ku mojemu zaskoczeniu jak i wielkiej radości pojawiły się inne dobrze znane mi postacie - Olgierd Paderborn i Karolina Siarkowska. To właśnie oni przez całą powieść usiłują dowieść, że Langer jest odpowiedzialny za makabryczne zabójstwa ukrainek i ich dzieci. Przelotnie pojawia się również Seweryn Zaorski - patomorfolog spod Zamościa.

Pochłonęłam tę historię w jeden dzień, niecierpliwie czekając na dostawę kolejnych dwóch tomów. Dostałam w niej wszystko, czego chciałam - nawiązania do uniwersum i powiewu świeżości. A zakończenie? G e n i a l n e.