Pół roku na Saturnie recenzja

Czy jesteście w stanie wyobrazić sobie życie bez telefonu? No może trochę poleciałam, niech będzie jeden dzień, totalnie bez telefonu, social mediów? Jesteście gotowi oddać swój telefon i nie zapłakać po nim?😁

"Pół roku na Saturnie" to historia o Millenialsach, pokoleniu Y. Ponoć właśnie to pokolenie nie jest w stanie wyobrazić sobie życia bez telefonu i bez Internetu. Według różnych źródeł pokolenie te, to osoby leniwe, oczekujące podania wszystkiego na tacy, jak również zbyt pewne siebie. Z kolei występuje też przeświadczenie o takich osobach, że są odważne i nie boją się nowych wyzwań.

Książka inna niż wszystkie, które do tej pory czytałam i do samego końca nie wiem co mam o niej myśleć 🤔 Okładka książki przykuwa oko, jest nie banalna, wręcz powiedziałabym mocno oryginalna, a sama fabuła to jedna wielka rozkmina nad tym, kim chcemy być w przyszłości i co chcemy robić w życiu. Takie zadanie, dostała od swojego wykładowcy główna bohaterka mieszkająca w Korei, aby odnaleźć sens swojego istnienia, własnego "ja", mając na to pół roku. W tym czasie mogła robić wszystko czego zapragnie, postanowiła, że odnalezienie siebie zacznie od czytania horoskopów i pójścia do wróżki. Możliwości ma wiele, lecz największym jej ogranicznikiem do odszukania własnej drogi jest brak motywacji i chęci starania się.

Jak dla mnie książka trochę za chaotyczna, bohaterka miała milion myśli i pomysłów na minutę, według mnie bohaterka miała duży bałagan i chaos w głowie🤦 Irytujące było ciągłe narzekania z jej strony na Koreę to, że ludzie jej nie odpowiadali, to ciągłe krytykowanie jedzenia, ubioru czy nawet wyglądu Koreańczyków, wiecznie tylko jakieś "ale". W sumie to jakbym siebie widziała😁

Powieść bardzo specyficzna, uważam, że jest ona bardziej skierowana dla osób urodzonych po 2000 roku i to one bardziej utożsamią się z bohaterką. Tym bardziej, gdyż jest to pokolenie wyrośnięte na komputerach, telefonach i Internecie, a swoich odpowiedzi szukają na Wikipedii, bądź u niezawodnego wujka Google'a.